Noemde Adam de vrouw zijn bezit?

 Een preekzin bleef bij me hangen. Adam tegen Eva: “Je bent helemaal mijn bezit.” Klonk het vertrouwd? Ja. Maar klopte het ook?

Ik hoorde een uitleg over Adam en de vrouw uit Genesis 2, en bleef ermee rondlopen. Hieronder deel ik het citaat:

"Wanneer Adam ontwaakt, gaat hij eigenlijk gewoon verder met wat hij eerder deed: namen geven. Maar deze keer is het anders. Hij zegt: ‘Deze is ditmaal been van mijn beenderen, vlees van mijn vlees.’ Als een lofzang op Gods schepping roept hij het uit: ‘Maninne!’ Wij spreken vaak over Adam en Eva, en ook het Nieuwe Testament noemt haar zo. Maar als je goed leest, had zij op de dag van de schepping nog niet de naam Eva — het was Adam en ‘Maninne’. En dan klinkt het: ‘Je bent helemaal van mij. Je bent helemaal mijn bezit.’ Dat klinkt voor onze westerse oren misschien wat vreemd, maar als je dit in Afrika* preekt, begrijpen mensen het makkelijker. Daar wordt nog vaak geleerd dat de vrouw het bezit is van de man. En juist daarin zit iets moois: dat de man er dan ook volledig voor de vrouw is. Het heeft niet de negatieve lading die wij er soms aan geven. Denk ook maar aan Zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus: dat wij het eigendom zijn van Jezus Christus. Volledig Zijn bezit. Dat is iets prachtigs. Zo ook hier."

Mooi gezegd, maar theologisch onhoudbaar

De voorganger bedoelde het niet kleinerend. Integendeel, ik vermoed dat hij juist wilde voorkomen dat mensen de vrouw zien als ondergeschikt hulpje. Door te zeggen: "Je bent helemaal van mij," probeerde hij iets moois te laten zien — een diepe, toegewijde eenheid. En hij verbond dat met het beeld uit Zondag 1: dat wij het eigendom zijn van Christus.

Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?

Antwoord:

Dat ik met lichaam en ziel,
beide in het leven en in het sterven,
niet mijn,
maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben;
die met Zijn dierbaar bloed
voor al mijn zonden volkomenlijk betaald heeft,
en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft,
en alzo bewaart,
dat zonder den wil mijns hemelse Vader
geen haar van mijn hoofd vallen kan;
ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet.

👇 Maar juist daar gaat het theologisch mis.

Eisegese in plaats van exegese

Dit is wat theologen eisegese noemen: je leest iets in de tekst dat er niet staat. De woorden "je bent van mij, je bent mijn bezit" komen níet uit de mond van Adam. Ze komen uit een latere gedachtegang die met terugwerkende kracht wordt teruggelegd op de schepping. Alsof het scheppingsverhaal al vooruitwijst naar Christus en de gemeente, en daar dan eigendomstaal bij hoort.

Maar de Bijbel zelf doet dat niet. Natuurlijk is het huwelijk in Efeze 5 een beeld van de liefde van Christus voor Zijn gemeente. Maar het is niet eerlijk — en ook niet veilig — om dat beeld met terugwerkende kracht op Genesis 2 te leggen. Want Adam is geen Messias. Hij gaf zijn leven niet. Hij kocht zijn vrouw niet vrij. Hij reinigde haar niet van zonden. En zij is geen gevallen bruid die hij moest redden.

Dat alles komt pas véél later, wanneer Yeshua komt, het Lam van God, en zichzelf overgeeft uit liefde (Efeze 5:25-27).

Wat Adam wél zegt

Adam zegt:

"Deze is ditmaal been van mijn beenderen, vlees van mijn vlees. Deze zal 'isha' genoemd worden, omdat zij uit 'ish' genomen is." (Genesis 2:23)

De Hebreeuwse woordspeling is krachtig en veelzeggend: 'ish' (man) en 'isha' (vrouw) klinken als verwante termen. Zoals 'adam' uit 'adamah' (aarde) genomen is, zo is zij uit hem genomen.

Geen bezit. Wel verwondering.

Ik ben van mijn geliefde – en hij van mij

In het Hooglied klinken wel woorden die lijken op wat de dominee zei. Het is een tekst waar wederkerige liefde in door klinkt. Ik noem een vers dat geliefd is bij het Joodse volk:

"Ani le dodi ve dodi li" – Ik ben van mijn geliefde en mijn geliefde is van mij (Hooglied 6:3)

Dat lijkt misschien op "je bent van mij", maar toch is wezenlijk anders. Want hier spreekt een wederkerige verbondsliefde: ik geef mijzelf aan jou, en jij aan mij. 

Lees over: I am for my Beloved and my Beloved is for me

Eén worden: het hart van Gods verlangen

In het Messiaans-Joodse denken is eenheid geen abstract idee, maar een tastbare realiteit die voortkomt uit Gods verbondsliefde. De Bijbel begint met de eenwording van man en vrouw in de hof, en eindigt met de bruiloft van het Lam (Openbaring 19). Het begint met het 'één vlees' worden, en eindigt in het 'één zijn' met God.

De kracht van echad zit niet in versmelting, maar in verbondenheid. In het samengaan van twee die nog steeds verschillend zijn, maar samen één worden door liefde.

God verlangt ernaar dat wij met Hem verbonden zijn in liefde, zoals Hij Zelf één is: Vader, Zoon en Geest — een eenheid in zelfopofferende liefde. Yeshua bidt daar vóór Zijn lijden om:

"En Ik bid… opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U… opdat zij volmaakt één zullen zijn." (Johannes 17:21–23)

Dat gaat over verbondenheid — wederzijdse "inwoning", in liefde, waarheid en trouw. De Shema, het geloofsbelijdenis van Israël, bevestigt die eenheid:

"Hoor, Israël: de HEERE is onze God, de HEERE is Eén!" (Deuteronomium 6:4)

Het woord 'één' — echad — betekent niet enkelvoud, maar samengestelde eenheid. Zoals man en vrouw 'één vlees' worden, zoals Jood en heiden in de Messias 'één nieuwe mens' worden:

"Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft… opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen." (Efeze 2:14–15)

Die eenheid is niet geforceerd of bezitterig, maar geworteld in liefde. Zoals in het Hooglied klinkt:

"Ani le dodi, ve dodi li" — Ik ben van mijn Geliefde, en mijn Geliefde is van mij. (Hooglied 6:3)

Dat is geen menselijke claim, maar een heilige wederkerigheid. Een echo van Gods verlangen om Zijn volk tot Zich te trekken, opdat Hij in hen zal wonen, en zij in Hem (Leviticus 26:11–12, Johannes 14:23).

Werkelijke eenheid — in het huwelijk, in de gemeente, met God — is geen bezitskwestie, maar een liefdesverbond.

Het huwelijk als wegwijzer naar Gods liefde

Het huwelijk is bedoeld als symbool van Gods zelfopofferende liefde: Vader, Zoon en Geest zijn één, volledig verenigd in liefde. Zo verlangt God ook naar eenheid met ons, en onder ons. Zoals in het Hooglied wordt gezegd:

"Kom, mijn geliefde!" (Hooglied 7:11)

Dat is geen eigendomsroep. Het is een uitnodiging. Een verlangen naar overgave aan elkaar — wederzijds, in liefde. Yeshua zegt:

"Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden." (Johannes 15:13)

Wanneer man en vrouw elkaar zo tegemoetkomen, weerspiegelen ze iets van Gods diepste bedoeling.

Lees deze oudere blog daarover: De kracht van één

Adem van verwondering

Wat Adam zag, was herkenning: isha uit ish. In Eden klonk de eerste liefdesverklaring niet als een bezit, maar als een adem van verwondering.

Echt één worden betekent: ik ben van jou, en jij bent van mij. Als wederzijdse toewijding. 

--- 

*  De opmerking dat dit in Afrika "beter te begrijpen" zou zijn, is te simpel. In sommige culturen wordt de vrouw via een bruidsschat gezien als deel van de familie, soms met bezit-achtige trekjes. Maar er zijn óók plekken waar vrouwen juist sterk staan, zoals marktvrouwen in West-Afrika of de koningin-moeder in Ghana. Sommige kerken, zoals de Ethiopische Mekane Yesus Kerk, benadrukken dat Bijbelse liefde geen bezit is, maar wederzijdse toewijding. In matrilineaire culturen (zoals bij de Chewa of Bemba) gaat de man zelfs bij de familie van zijn vrouw wonen. Dat laat zien hoe verschillend 'rollen' en 'bezit' kunnen worden ingevuld. 

© Aritha – Alle rechten voorbehouden.

Is de man profeet, priester en koning van het huis?

Je hoort het soms: "De man is de profeet, priester en koning in huis." Maar waar komt die gedachte eigenlijk vandaan? En sluit het aan bij wat de Bijbel werkelijk leert?

Ik onderzocht het en deze blog is een kleine samenvatting van wat ik erover vond.

1. Wat leert de Bijbel er zelf over?

De titels priester, profeet en koning horen bij de Messias. Hij is Degene die namens God spreekt, voor het volk bidt en Zijn Koninkrijk vestigt:

• Profeet: "Ik zal Mijn woorden in Zijn mond leggen..." (Deut. 18:18, vervuld in Jezus volgens Hand. 3:22)

• Priester: "U bent Priester voor eeuwig naar de ordening van Melchizedek" (Psalm 110:4, zie Hebr. 4–7)

• Koning: "En Hij zal Koning zijn over het huis van Jakob tot in eeuwigheid" (Lukas 1:33)

Maar...

In het Nieuwe Verbond worden deze ambten nooit toegekend aan de man als individu binnen zijn gezin. Wat wél gebeurt, is dat de gemeente als geheel deelt in de bediening van Christus:

"U bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk..." (1 Petr. 2:9)

Deze woorden zijn niet gericht aan mannen, vrouwen of vaders afzonderlijk, maar aan alle gelovigen samen. In de brieven van Paulus is het opvallend dat hij, als Messiasbelijdende Jood, voortdurend spreekt over de roeping van het hele lichaam — niet over geestelijke structuren binnen het gezin.

2. Wat betekent het dat de man 'hoofd' is?

De meest bekende uitleg is dat de man in Efeze 5:23 "hoofd" wordt genoemd van de vrouw, en dat dit zou betekenen dat hij geestelijk leider is — als een soort profeet, priester en koning in huis. Maar wat zegt de Schrift werkelijk?

"Want de man is het hoofd van de vrouw, zoals ook Christus het hoofd van de gemeente is; en Hij is de Behouder van het lichaam (Hij heeft ze verlost door Zijn eigen bloed)." (Efeze 5:23)

In het Hebreeuwse denken betekent "hoofd" niet automatisch "leider" of "gezagsdrager". In dit vers is Christus "hoofd van de gemeente" in de betekenis van levengevende bron. Hij is niet op aarde gekomen om te heersen, maar om te dienen (Markus 10:45). Datzelfde patroon geldt in Efeze 5. De man wordt niet opgeroepen om te heersen, maar om lief te hebben, zich over te geven, op te offeren — zoals Christus.

Nergens in dit hoofdstuk worden priesterschap, profetie of koningschap genoemd als taak van de man. De vergelijking gaat niet over ambten, maar over zelfopofferende liefde.

3. Wat leert 1 Petrus 2 — en wie wordt aangesproken?

"U echter bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk..." (1 Petrus 2:9)

Deze woorden zijn gericht aan álle gelovigen, zonder onderscheid naar geslacht. In de context (vers 5–10) spreekt Petrus over wie in de Messias zijn gekomen als levende stenen, gebouwd op de hoeksteen Christus. De termen 'koninklijk priesterschap' en 'geestelijk huis' zijn niet voorbehouden aan vaders of echtgenoten, maar aan ieder die gelooft.

Ook de Griekse grammatica ondersteunt dit: het woord 'u' (ὑμεῖς) is meervoud en gender-neutraal. Het is de hele gemeente — mannen én vrouwen — die in deze hoge roeping deelt. Er is geen extra priesterschap voor de man in huis.

4. Waarom klopt de drieslag voor de man niet met het evangelie?

De gedachte dat de man priester, profeet en koning is in zijn gezin klinkt vroom, maar mist bijbelse basis. Het is gegroeid uit kerkgeschiedenis, niet uit de Schrift. Het is een toepassing — geen opdracht.

Bovendien verschuift het de focus van genade naar morele plicht. Alsof de man iets moet zijn wat alleen Christus kan zijn. Tegelijk wordt de vrouw op afstand gezet, terwijl zij net zo volledig deelt in de Geest en het nieuwe leven.

De brieven staan vol met oproepen tot geloof, hoop en liefde — tot de vruchten van de Geest — en die gelden voor iedereen. Er is geen geestelijke taakverdeling per sekse. De Geest maakt één lichaam.

5. Wat leert Paulus dan?

Wie goed leest, merkt dat Paulus geen systeem van geestelijke hiërarchie onderwijst, maar een mysterie van eenheid:

"Dit geheimenis is groot; ik spreek met het oog op Christus en de gemeente." (Efeze 5:32)

Het huwelijk weerspiegelt de verbondenheid tussen de Messias en Zijn gemeente. En in die eenheid zijn man en vrouw samen geroepen tot liefde, heiliging en dienstbaarheid.

"In Christus is noch man noch vrouw... u bent allen één." (Galaten 3:28)

6. Samen wandelen, samen delen

Het Nieuwe Verbond is geen schema van rolverdeling, maar een uitnodiging tot gemeenschap. Man en vrouw zijn samen geroepen. Samen erfgenamen van genade (1 Petr. 3:7). Samen behorend tot een koninklijk priesterschap (1 Petr. 2:9).

De drieslag van priester, profeet en koning is volmaakt vervuld in de Messias. 

Wat ik van mijn onderzoekje leerde

Het idee dat de man priester, profeet en koning is in huis:

• komt voort uit een christologische typologie (van toepassing op Christus)

• werd pas later toegepast op de man als hoofd van het gezin

• kreeg pas in de 19e en 20e eeuw deze vaste vorm

• is theologisch gezien een menselijke toepassing, geen bijbels gebod

Best belangrijk dus om deze termen niet klakkeloos toe te passen op huwelijk en gezin. De Bijbel spreekt over dienstbaarheid, eenheid en liefde — niet over geestelijk leiderschap van mannen als soort van ambt in het huwelijk.

Linkjes hierover: 

• Het drievoudige ambt van Christus 
• De man als profeet, priester, koning in huwelijk en gezin
• Prophet, Priest, and King: The High Calling of Christians Husband

Wil je dit verder onderzoeken? Lees dan eens 1 Petrus 2, Efeze 5 en Romeinen 12, en kijk wat er werkelijk staat over wederzijdse liefde, opbouw en eenheid.

Manninne – de naam die verdween

Huh, heette Eva eerst Manninne?

Ik geef het toe: ik ben gek op namen. Niet alleen hoe ze klinken, maar vooral waar ze vandaan komen. De betekenissen, de verbanden. Dus toen ik onlangs het woord manninne tegenkwam in een oude bijbeltekst, was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt.

Manninne? Was dat ooit een gebruikelijk woord voor ‘vrouw’? En waarom zie je het nu nergens meer?

Een duik in de geschiedenis leverde iets bijzonders op.

De eerste vrouw had geen standaardnaam

In Genesis 2:23 — als Adam voor het eerst de vrouw ziet die God uit hem heeft gebouwd — roept hij:

“Deze zal manninne genoemd worden, want uit den man is zij genomen.”
(Statenvertaling 1637)

In het Hebreeuws zegt Adam: zij zal Isha heten, want uit Ish is zij genomen. Er zit dus een prachtig spel van klanken in: Ish – Isha, man – vrouw. Het drukt verwantschap en herkomst uit. Niet hiërarchie, maar nabijheid.

Maar het Nederlands heeft geen vrouwelijk woord dat net zo dicht bij man ligt. We zeggen 'vrouw' — en dat klinkt heel anders dan 'man'. Dus bedachten de Statenvertalers iets nieuws: mannin. Afgeleid van man met het achtervoegsel -in, dat je ook terugziet in woorden als boerin, koningin, godin.

Het werd een uniek woord dat de Hebreeuwse verwantschap recht moest doen. En het klonk nog mooi ook.

Etymologie met een kleine twist

Volgens taalkundigen is mannin een zogeheten leenvertaling van het Hebreeuws isha (אִשָּׁה). In de brontekst werd isha etymologisch verbonden met ish (‘man’), hoewel die oorsprong volgens sommigen niet helemaal correct is. Maar Adam zegt het zélf in het vers — dus of het nou klopt of niet: het is betekenisvol.

De Statenvertalers namen die lijn serieus. Ze wilden het verband hoorbaar houden, en zo ontstond dit bijzondere woord. Niet omdat het al in het Nederlands bestond, maar omdat het iets heiligs uitdrukte. Iets van verwantschap vóór de breuk.

Was mannine normaal in die tijd?

Niet echt. Het woord manninne komt vooral voor in oude Bijbelvertalingen, zoals:

• De Statenvertaling van 1637

• De Nederlandse Luthervertaling

• En in het Duits: Männin (bijvoorbeeld bij Luther)

Het werd dus vooral gebruikt binnen een vertaalcontext — niet in het dagelijks taalgebruik. Je vindt het ook in oude psalmboeken of theologische werken, maar niet in liefdesbrieven uit de 17e eeuw ofzo.

Vandaag is het woord vrijwel verdwenen. Moderne vertalingen kiezen voor het simpelere ‘vrouw’, en het verband met ‘man’ gaat daarmee grotendeels verloren.

Een woord met laagjes

Wat ik zo mooi vind aan manninne, is dat het veel meer is dan een oud woord voor vrouw. Het is een taalkundige brug tussen twee namen. Het is de echo van het begin: jij hoort bij mij. Jij bent als ik. Jij bent van mijn vlees en been.

En ja, je kunt zeggen: het was een beetje vergezocht van die vertalers. Maar ik noem het liever liefdevol zorgvuldig. Want als er ooit een plek was waar woorden klonken met schoonheid, dan was het daar, in de tuin van Eden.

Terug naar de naam

Wat mij blijft raken, is dit: Adam mocht zijn naam houden. De aarde-man, gevormd uit stof, blijft gewoon Adam. Maar de vrouw, eerst nog Isha, kreeg geen vaste plek in onze vertalingen. 

En ik denk dan: hadden we het niet mooier kunnen doen? Gewoon die eerste naam behouden — Isha — of op z’n Nederlands: manninne. En dan uitleggen waar het vandaan komt. Een kleine voetnoot had genoeg geweest. Want soms zegt een naam meer dan duizend verklaringen.

Tot mijn verrassing vind ik bij de HSV de naam nog steeds, afgekort tot Mannin, met een voetnoot. Mooi gedaan.

📜 Wist jij dat de eerste vrouw in de Bijbel ooit manninne werd genoemd in Nederland

© Aritha – Alle rechten voorbehouden.

Nu dan toch!

Hoorns, hoeven, veren, vachten.
Hij gaf de dieren namen, één voor één.

Ze kwamen langs in tweetallen.
Een flank tegen een flank.
Een kop die zich neervlijde.
Beweging, ritme, leven.

Maar niemand die bij hém bleef.
Niemand die hém aankeek.

Toen viel hij in slaap. Diep.

De Ene nam iets van zijn zijde.
En bouwde daaruit een ander.

Hij opende zijn ogen. 

Zag háár

Zot hapa’am — Nu dan toch!
Been uit mijn gebeente, vlees uit mijn vlees.
Zíj zal ‘isha’ genoemd worden,
want uit ‘ish’ is zij genomen.

Deze woorden ademen verwondering en opluchting —
het moment waarop Adam haar herkent
als zijn gelijke, zijn tegenover,
zijn eigen vlees en been:
iemand die hem weerspiegelt en aanvult
in diepe eenheid.

En God zag alles wat Hij gemaakt had,
en zie! — zéér goed.

--

Lees ook: 

• Waarom had de mens een helper nodig 
• 6 verschillende vertalingen voor de vrouw als helper
• Eva, de ideale vrouw voor Adam
• Kregen Adam en Eva gelijke verantwoordelijkheid?

Geroepen om samen Zijn wil te doen

 Door: Seth D. Postell (ONE FOR ISRAEL)

Toen zei de HEERE God: “Het is niet goed dat de mens alleen is; Ik zal een helper voor hem maken, die bij hem past.” … De mens zei: “Dit is nu been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; zij zal ‘vrouw’ genoemd worden, omdat zij uit de man genomen is.” Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en zij zullen tot één vlees zijn. (Genesis 2:18, 23–24)

De beschrijving van Adams eerste ontmoeting met Eva is, in moderne termen gezegd, buitengewoon romantisch. De eerste woorden die van Adam in de Bijbel zijn opgetekend (vers 23) zijn in het oorspronkelijke Hebreeuws poëtisch. 

Nadat hij heel even alleen was geweest in de pas geschapen wereld (vers 19–20), viert Adam nu dat hij niet langer vergeefs hoeft te proberen de goddelijke roeping op zijn leven in zijn eentje te vervullen. Daarom noemt God Eva een “helper die bij hem past” (vers 18). Waarbij dan een helper? Om de zegen van de scheppingsopdracht te volbrengen door vruchtbaar te zijn en het land te onderwerpen (Genesis 1:26, 28), tot eer van God.

Het huwelijk wordt in de Bijbel gepresenteerd als een partnerschap dat door God gesmeed is en specifiek bedoeld om Zijn wil in de wereld te volbrengen. 

De stap naar nu voor de volgelingen van Yeshua? Wat is Gods wil voor vandaag? Dat is: om heen te gaan en alle volken tot Zijn discipelen te maken (Mattheüs 28:18–20).

Daarom is bij het zoeken naar een echtgenoot of echtgenote het allerbelangrijkste dat deze persoon toegewijd is aan de Grote Opdracht. Als hij of zij geen volgeling is van Yeshua — of slechts iemand die een kerkbank warm houdt — dan is deze persoon beslist niet de juiste keus. Maar als iemand ons motiveert, bemoedigt en inspireert om “discipelen te maken in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest”, dan weten we dat we een werkelijk geschikte helper hebben gevonden.

En op deze dag, waarop ik de vijftigste verjaardag van mijn vrouw vier, ben ik ontzettend dankbaar voor 25 jaar van partnerschap in het Evangelie. En ik ben God zó dankbaar dat ik de Grote Opdracht niet alleen hoefde uit te voeren. Hoezeer prijs ik de HEERE dat Hij mij niet zomaar een partner gaf, maar een liefdevolle, godvrezende en begaafde metgezel — been van mijn gebeente, vlees van mijn vlees, mijn beste vriendin, en de reden dat ons huis aanvoelt als thuis!

“Wie een vrouw gevonden heeft, heeft iets kostbaars gevonden; hij heeft gunst van de HEERE ontvangen.” (Spreuken 18:22)

Seth D. Postell

---

Seth Postell is getrouwd, heeft drie kinderen en is sinds 2012 decaan van het ONE FOR ISRAEL Bible College in Netanya. Hij promoveerde in de Hebreeuwse Bijbel en publiceerde onder andere Adam as Israel, Reading Moses, Seeing Jesus, en droeg bij aan diverse handboeken over de Joodse wortels van het geloof. 

Hij vertaalde Genesis voor de Tree of Life-bijbel en brengt in 2025 een boek uit over parallelle bijbelverhalen. Hij is vaak te zien in video's van ONE FOR ISRAEL en schreef deze artikelen

=======================================================

ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL)
Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.

ONE FOR ISRAEL (site)
FACEBOOK: ONE FOR ISRAEL
INSTAGRAM

---

Om dieper te graven:

De oorspronkelijke opdracht aan Adam en Eva was om vruchtbaar te zijn, de aarde te vervullen, haar te onderwerpen en Gods beeld te weerspiegelen in hun zorg voor de schepping (Genesis 1:28). Die opdracht is na de zondeval niet verdwenen, maar getekend door breuk, strijd en vervreemding — ook tussen man en vrouw.

Toch herstelt God in Yeshua het oorspronkelijke doel. Hij roept Zijn volgelingen tot een leven van vrucht dragen (Johannes 15:8), niet alleen als individu, maar als koninklijk priesterschap (1 Petrus 2:9), als lichaam van de Messias, de gemeente.

Wat betekent het dat we de Vader verheerlijken door vrucht te dragen?
Hoe sluit dat aan bij Genesis 1:28 en Mattheüs 28:19?
Wat voor vrucht is dit — en hoe kunnen we die sámen voortbrengen?

Hoe zijn man en vrouw, als gelovigen in Yeshua, sámen geroepen tot dat priesterschap?
Zie jij dat als een gedeelde opdracht, of verschillend ingevuld?

Hoe weerspiegelt de gemeente vandaag — als lichaam van de Messias — het beeld van God in de wereld?
Welke verantwoordelijkheid dragen wij samen in het herstel van wat in Genesis werd gebroken?

Wat is een zachtmoedige en stille geest?

Soms lees ik Bijbelteksten waarbij ik denk: zo vaak gehoord maar wat betekent het nou eigenlijk? Bijvoorbeeld 1 Petrus 3:3 en 4: 

Uw sieraad moet niet bestaan in iets uiterlijks: het vlechten van het haar, het dragen van gouden sieraden of het aantrekken van mooie kleren; maar uw sieraad moet zijn de verborgen mens van het hart, met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God.

Vrouwen moeten zachtmoedig en stil zijn. Maar wat is dat dan precies?

Wat betekent ‘zachtmoedig en stil’ werkelijk?

In het Grieks betekent praeōs (zachtmoedig) niet zwak, maar vriendelijk, beheerst en nederig. En hēsychiou (stil) verwijst niet naar zwijgzaamheid, maar naar innerlijke rust en vrede. Dit gaat niet over hoe hard of zacht je praat, maar over de houding van je innerlijke mens naar God toe: Hem helemaal vertrouwen.

Jezus zegt in Mattheüs 11:29: “Leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.” Hij was zachtmoedig, maar daardoor geen zwakke leider. In Mattheüs 5:5 staat: “Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.” .

Niet zwak, maar geworteld in Christus

Ik ontdekte dat deze oproep niet alleen voor vrouwen geldt. Paulus schrijft in Kolossenzen 3:12 dat alle gelovigen zich moeten bekleden met zachtmoedigheid. In 2 Timotheüs 2:24-25 wordt het zelfs genoemd als een eigenschap van geestelijke leiders.

En dat ‘stille’ dan? Tot mijn verrassing gaat dat over de vrede die Jezus geeft en niet de rust van een zwijgzaam karakter. Zoals Jezus zegt in Johannes 14:27: “Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.” Dit is een houding die groeit door geloof en vertrouwen in Hem.

Een proces van groei

Een zachtmoedige en stille geest krijg je niet zomaar. Het lukt niet altijd, je struikelt soms, maar de Heilige Geest helpt om niet op te geven en in Christus te blijven groeien.

Jezus roept alle gelovigen op om zachtmoedig te zijn. Dit is geen karaktertrek, maar een vrucht van geloof. Want zachtmoedigheid is een vrucht van de Geest (Galaten 5:22).

Leven in Zijn vrede

Ik vind het mooi om dit te ontdekken. Er zit dus veel meer achter deze woorden, en het is niet alleen voor vrouwen. Het gaat om iets veel groters. Het gaat om leven in de rust en zekerheid die Jezus geeft. Ik mag best enthousiast praten over de Heere, de Bijbel en andere dingen. Ik hoef me niet altijd stilletjes op de achtergrond te houden als vrouw.

Een krachtig getuigenis

Daarnaast vind ik dit belangrijk om te weten: In de Grieks-Romeinse en Joodse samenleving van Jezus’ tijd hadden vrouwen vaak een vaste plaats binnen huis en de familie (van hun man), maar sommigen, zoals Lydia en Priscilla, waren economisch zelfstandig en speelden een actieve rol in de verspreiding van het evangelie. Ik denk ook aan Johanna en Susanna die Jezus en Zijn discipelen financieel onderhielden.

Metamorfose

Wanneer vrouwen tot geloof kwamen, veranderde niet alleen hun overtuiging, maar ook de manier waarop ze hun leven vormgaven. Paulus en Petrus moedigen hen aan om hun geloof zichtbaar te maken in hun houding en gedrag, zowel binnen hun huwelijk als in de samenleving.

Dit was geen oppervlakkige verandering, maar een diepgaande vernieuwing—een metamorphoō, een gedaanteverandering van binnenuit.

"En word niet gelijkvormig aan deze wereld, maar word veranderd (metamorphoō) door de vernieuwing van uw gezindheid, opdat u mag beproeven wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is."
— Romeinen 12:2

Het betekende ook een andere kijk op rijkdom en status. Een vrouw die Christus volgde, hoefde haar rijkdom niet te tonen, zelfs niet als haar heidense man veel waarde hechtte aan pracht en praal. Door eenvoud, bescheidenheid en een toegewijd leven kon zij laten zien waar haar ware schat lag.

Haar leven werd een krachtig getuigenis, een stille prediking van de verandering die God in haar had gewerkt. Zo verspreidde het evangelie zich—niet door macht of pracht, maar door harten die nieuw gemaakt waren.

Over het vlechten van het haar, het dragen van gouden sieraden of het aantrekken van mooie kleren schrijf ik een andere keer 😉

Waarom verwijst Petrus naar Sara?

📖 Wanneer Petrus in 1 Petrus 3:5-6 vrouwen oproept om Sarah als voorbeeld te nemen, doet hij dat niet zomaar. Voor ons klinkt het misschien als een oproep tot gehoorzaamheid en onderdanigheid, maar voor een Jood zoals Petrus had deze verwijzing een diepere betekenis. 

1 Petrus 3:1-5,6 Evenzo, vrouwen, wees uw eigen mannen* onderdanig; opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn, zij door de levenswandel van de vrouwen zonder woorden gewonnen mogen worden, Want zo tooiden zich voorheen ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en hun eigen mannen onderdanig waren; zoals Sara Abraham gehoorzaamde en hem heer noemde. U bent kinderen van haar geworden, als u goeddoet en niet bevreesd bent voor enig ding dat u angst zou kunnen aanjagen.

In de Joodse traditie wordt Sara niet gezien als een zwakke, volgzame vrouw, maar juist als een krachtige, toegewijde en gelovige matriarch. Ik ga op zoek naar meer...

Waarom koos Petrus haar als voorbeeld? 

Sara in de Joodse traditie: een sterke vrouw

In het Jodendom wordt Sarah niet alleen gezien als de vrouw van Abraham, maar als de moeder van Israël. Ze is de enige vrouw in de Bijbel die een heel Torah-gedeelte naar zich vernoemd heeft (Chajei Sarah – “Het leven van Sarah”). Dit laat zien hoe belangrijk ze is.

🔹 Sara als profetes – Volgens de Joodse traditie was Sara een van de zeven profetessen van Israël. Sommigen geloofden zelfs dat ze een sterker profetisch inzicht had dan Abraham!

🔹 Sara als geestelijke gelijke – De Torah beschrijft Sarah als volledig gelijkwaardig aan Abraham in hun roeping. In oude Joodse teksten staat zelfs dat Abraham de mannen onderwees en Sarah de vrouwen – ze hadden dus beiden een leidersrol in hun gemeenschap.

🔹 Sara als vrouw van geloof – Ze verliet haar thuisland, reisde door onbekende gebieden en wachtte decennialang op Gods belofte van een kind. Ze vertrouwde niet alleen op Abraham, maar vooral op Gods bescherming in moeilijke situaties.

Volgens de Joodse overlevering was haar tent gevuld met Gods zegen: haar brood bleef vers, haar sabbatskaarsen brandden langer en Gods aanwezigheid rustte op haar huis. Ze was geen passieve volger, maar een vrouw die Gods nabijheid droeg.

Waarom koos Petrus haar als voorbeeld?

Toen Petrus schreef aan gelovigen in 1 Petrus 3, wist hij dat veel van hen bekend waren met de Hebreeuwse Schrift. Door Sara te noemen, gebruikte hij een naam die kracht en geloof opriep.

Wat valt op in zijn verwijzing?

🔹 “Sara gehoorzaamde Abraham en noemde hem heer.”
Dit lijkt misschien op een oproep tot onderdanigheid, maar in de context van Genesis 18:12 was dit een privé-opmerking van Sara zelf, geen bevel van Abraham. Joodse leraren zagen dit als een teken van respect, niet van inferieur zijn.

🔹 “Jullie zijn dochters van Sara als jullie het goede doen en niet bang zijn.”
Petrus koppelt het voorbeeld van Sarah niet alleen aan gehoorzaamheid, maar ook aan vrijmoedigheid en vertrouwen op God. Sarah volgde Abraham niet uit angst, maar vanuit geloof dat God haar zou beschermen.

Petrus moedigt vrouwen dus niet aan om passief te leven. Integendeel! Hij roept hen op om net als Sarah sterk en onbevreesd te zijn in hun geloof.

Wederzijdse onderwerping en respect

Sommige Bijbelinterpretaties benadrukken alleen het deel over gehoorzaamheid, maar lezen niet verder. Want in 1 Petrus 3:7 geeft Petrus ook een boodschap aan de mannen:

🔹 “Mannen, behandel uw vrouw met begrip en geef haar eer als mede-erfgenaam van de genade van het leven.”

Dit betekent dat de man zijn vrouw ziet als een gelijke in Gods Koninkrijk. Petrus stelt geen eenzijdige onderwerping voor, maar zien we hier het principe van liefdevolle wederzijdse onderwerping.

Wat leer ik hiervan?

Door Sara als voorbeeld te noemen, laat Petrus zien dat:

✅ Gehoorzaamheid niet betekent dat een vrouw minder waard is, maar dat ze God vertrouwt.
✅ Vrouwen niet uit angst moeten handelen, maar vanuit hun verbinding met Christus 
✅ Mannen geroepen zijn om hun vrouw te eren en te behandelen als mede-erfgenaam.

Net zoals Sara en Abraham samen Gods beloften erfden, mogen echtgenoten vandaag samen wandelen in Gods genade.

Bronnen:

• First Fruits of Zion (Torah Club) – “Marital Advice from Sarah and Abraham,” on Parashat Vayera​ forwardtoyahweh.com 
  
• Messianic Bible (Bibles For Israel Ministry) – “Parasha Chayei Sarah: Leaving a Legacy of Radical Faith,” on Sarah’s life and 1 Peter 3​ messianicbible.com
  
• Chabad.org – “The 7 Prophetesses of Judaism,” on Sarah’s prophetic stature and righteousness​
  chabad.org
• Julia Blum – “Three Plus Four: Sarah,” Israel Bible Center blog, noting Jewish views of Sarah’s perfection​ blog.israelbiblicalstudies.com
• Midrash & Talmud: Midrash Tanchuma (cited in FFOZ Torah Club) on God guarding marital peace​ forwardtoyahweh.com
• Talmud Megillah 14a on Sarah as a prophetess​ chabad.org (al genoemd)
• .Jewish Tradition: Discussion of converts as “children of Abraham and Sarah” myjewishlearning.com
• Rabbinic teaching citing Sarah’s example of calling Abraham “lord”​ biblestudytools.com

Naar aanleiding van deze linkjes blijf ik vragen houden, waar ik een natwoord op zoek. Misschien schrijf ik daar later nog een blogje over

* Lees ook

• Vraag en antwoord over man en vrouw in de Bijbel
• De wereld veranderen begint thuis

Huwelijksuitdaging: Ken Je Mij Echt?

Martha Peace zei dit: 

👨 De man is de geestelijke leider van het gezin en 'mede-erfegenaam van het eeuwige leven'. Hij moet zijn vrouw helpen om te groeien en rijpen als een christen (1 Petrus 3:7) 

Het helpen groeien en rijpen als een christen is volgens Martha Peace gekoppeld aan het geven en ontvangen van terechtwijzingen. Ik vond dat niet juist en beloofde een andere kijk op 1 Petrus 3:7 te delen. [1]

😇Als je deze blog uit hebt, begrijp je het verschil.

---

3 keer 1 Petrus 3:7

HSV: Evenzo, mannen, woon met begrip met haar samen; geef de vrouw, als de zwakkere, haar eer; u bent immers ook mede-erfgenamen met haar van de genade van het leven; opdat uw gebeden niet verhinderd worden.

SV: Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook mede-erfgenamen der genade des levens met haar zijt; opdat uw gebeden niet verhinderd worden.

KJV: Likewise, ye husbands, dwell with them according to knowledge, giving honour unto the wife, as unto the weaker vessel, and as being heirs together of the grace of life; that your prayers be not hindered.

Citaat uit de preek Unhindered Prayers [2]

Ken je vrouw! 

De King James Version roept de echtgenoot op om met zijn vrouw te leven "naar kennis." (1 Petrus 3:7) Dat is een goede manier om het te zeggen. Ken je vrouw! Bestudeer haar, leer wat haar drijft, begrijp hoe haar geest werkt en ontdek wat haar gaven zijn, haar verlangens, haar talenten, haar hoop en dromen. Een christelijke echtgenoot die zijn vrouw echt kent, ziet haar talenten en mogelijkheden, opent de deur en zegt: "Schat, ga ervoor." Als ze kan zingen, als ze kan onderwijzen, als ze kan schrijven, als ze kan kopen en verkopen, als ze kan organiseren, als ze kan ontwerpen, als ze kan administreren, als ze kan aanmoedigen, als ze kan adviseren, als ze een computer kan programmeren, als ze een bedrijf kan starten, als ze creatief kan denken, zegt hij: "Ga ervoor!"...

Dus Petrus zegt dat het de taak van de man is om zijn vrouw te bestuderen, haar intiem te leren kennen en op basis van die kennis samen met haar te leven. 

 

Veel jaren geleden, toen ik student was aan de Dallas Seminary, kwam Dr. Craig Massey, destijds pastor van Des Plaines Bible Church, een tweedaagse conferentie over het huwelijk houden. Het meeste van wat hij zei, is allang vergeten. Maar één ding blijft. Hij citeerde Hooglied 4:3 waar de minnaar tegen zijn geliefde zegt: "Als een opengesprongen granaatappel zijn uw slapen door uw sluier heen." Craig Massey zei dat als je een granaatappel opent, je ontdekt dat deze vele secties heeft aan de binnenkant, kleine en grote. Hij zei dat dat is hoe het denken van een vrouw is. Complex met veel secties, groot en klein. Moderne wetenschap ondersteunt het inzicht van Salomo. We weten dat de hersenen twee hemisferen bevatten - de linker en de rechter. Neurowetenschappers vertellen ons dat vrouwen doorgaans een grotere verbinding hebben tussen de twee hersenhelften, zodat informatie vrijer stroomt. Om het simpel te zeggen, de meeste mannen hebben een voetpad, de meeste vrouwen hebben een snelweg. Ze zijn over het algemeen spraakzamer, meer in contact met hun emoties en beter in staat om diepe relaties aan te gaan. Mannen zijn beter met non-verbale taken. 

Vrouwen zijn geweldig. Daarom kun je 30 jaar getrouwd zijn en je vrouw nog steeds boeiend en fascinerend vinden. Haar geest werkt op zoveel manieren. De wijze echtgenoot herkent in zijn vrouw allerlei talenten en mogelijkheden, en moedigt haar aan om deze te ontwikkelen. Dat is wat de deugdzame vrouw van Spreuken 31 deed. Ze ontwikkelde ze ten goede van haar eigen familie. Veel echtgenoten vrezen dat hun vrouwen zullen veranderen als ze hen echt de vrije hand geven. Ze hebben gelijk. Je vrouw zal veranderen en alleen maar ten goede. Je moet het zaad verliezen om de bloem te krijgen. Hoe mooi is het om een christelijke vrouw te zien bloeien onder de creatieve aanmoediging van een wijze echtgenoot. Mannen, houd haar niet tegen. Laat haar alles zijn wat ze kan zijn tot eer van God. Onderdruk dat opkomende verlangen niet. Geef het water, voed het en breng het tot volle bloei. 

Ray Pritchard 

 

De liefde ontbreekt

Het grote verschil tussen het stukje van Martha Peace en dit stukje over dezelfde tekst is dat liefde ontbreekt in haar benadering, terwijl het hier juist aanwezig is. ❤️ 

Hoe mooi is het om een christelijke vrouw te zien bloeien onder de creatieve aanmoediging van een wijze echtgenoot. 

Volgende blog

In de volgende blog onthul ik de geheimen van Martha Peace: hoe weet je dat je de terechtwijzing van je man op een zondige manier ontvangt. 🕵️

[1] Kritische blik op Martha Peace's Huwelijksdynamiek

[2] Unhinderd Prayers

Bovenstaande preek vond ik tijdens het studeren via de site: Precept Austin

DE KRACHT VAN ÉÉN

Door: ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL)

Hooglied is een belangrijk boek voor het Joodse volk. Sommige christenen vermijden het als een sensueel boek over romantische liefde, dat weinig over God zegt. Maar het Joodse volk ziet het als een kostbaar verhaal over Gods hartstochtelijke liefde voor Zijn volk. En hun liefde tot Hem.

Er zijn twee sleutelzinnen uit het Hooglied die erg populair zijn in het joodse denken:
"Ani le dodi ve dodi li" ( אני לדודי ודודי לי) wat betekent:

"Ik ben van mijn geliefde en mijn geliefde is van mij" (Hooglied 6:3),

en ten tweede "Lecha dodi" (לכה דודי) wat betekent,

"Kom, mijn geliefde!" (Hooglied 7:11)

Deze zinnen laten het soort relatie zien waar God ons toe aanzet – om al het andere achter te laten en met Hem mee te gaan. Om alles wat we zijn aan Hem geven, zoals Hij Zichzelf volledig aan ons gegeven heeft.

Het Bijbelse belang van “EEN” worden

God verlangt  ernaar om één te worden met ons 

De Bijbel begint met een vereniging van man en vrouw in de Hof van Eden en eindigt met de bruiloft van het Lam in Openbaring. Genesis leert dat man en vrouw zijn ontworpen om "één vlees" te worden en aan het einde der tijden zullen we samenkomen om eindelijk verenigd te worden met de God die ons ons hele leven onzichtbaar aanwezig is geweest.

Terwijl ik mediteerde over Gods ontwerp dat man en vrouw EEN zouden worden – dat het doel eenheid was – besefte ik dat ook dit een beeld was van onze relatie met God als Zijn volk. Hij verlangt ernaar één met ons te worden.

Eén met God

Het deed me denken aan Yeshua's gebed voordat hij stierf;

“En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad. (Johannes 17:20-23)

Jood en heiden één in Hem
Toen gingen mijn gedachten naar Efeziërs, en Gods verlangen dat Joodse en heidense gelovigen ook één zouden worden:

“Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken, heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken, en opdat Hij die beiden in één lichaam met God zou verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft.” (Efeziërs 2:14-16)

De Heer, onze God, de Heer is één
En terwijl we te maken hebben met perfecte "eenheid", moeten we ons wenden tot de Shema-verklaring die zo belangrijk is in het jodendom uit Deuteronomium 6:

“Hoor, Israël: de Heer, onze God, de Heer is één! Je zult de Heer, je God, liefhebben met heel je hart, met heel je ziel en met heel je kracht.”

Als we bedenken hoe het huwelijk ervoor zorgt dat man en vrouw één vlees worden, hoe het nieuwe verbond in Yeshua ervoor zorgt dat Jood en heiden één nieuwe man worden in onze Messias, dan doet het er toe dat Gods een-zijn een eenheid is. Hij is één omdat ware eenheid het resultaat is van zelfopofferende liefde.

God is volledig één en verenigd in liefde

Dat is Gods aard. Vader, Zoon en Heilige Geest zijn elk de essentie van zelfopofferende liefde, dus zijn totaal verenigd in liefde en zijn volledig één. 

Dit is waarom Yeshua zegt: "... opdat zij één mogen zijn zoals Wij één zijn" .

Huwelijk symbool van Gods zelfopofferende liefde 

De drie-enige God is werkelijk één. Het Shema is een zeer centrale verklaring van dat belangrijke feit.
Het huwelijk is door God ontworpen om die zelfopofferende, verenigende liefde te weerspiegelen als een wegwijzer naar Gods ware aard en Zijn verlangen om ook één met ons te zijn in zelfopofferende liefde. Hij heeft ons liefgehad en Zich voor ons opgeofferd. 

Hij verlangt van ons dat wij reageren met onze liefde en bereidheid om ook ons ​​leven voor Hem te geven.

Yesjoea zei,

"Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden.." (Johannes 15:13)

Andere liefdes verlaten en één zijn met God

Wanneer de man in Hooglied zijn geliefde roept om met hem mee te gaan, en ze verklaren later dat ze volledig bij elkaar horen, is dat een perfect beeld van Gods verlangen dat we alle andere liefdes (en afleidingen) achter ons laten – om volledig van Hem te zijn en Hij volledig van ons – dat we volledig in Hem zouden zijn zoals Hij in ons woont door Zijn Geest. Dit boek is niet alleen voor het Joodse volk, maar voor iedereen die God liefheeft en Zijn offer voor hen erkent, en in eenheid met Hem wil leven.

Eén met broeders en zusters in het geloof

Maar daar blijft het niet bij – zoals Yeshua zei: Hij wil dat wij ook één zijn met onze broeders en zusters in het geloof. De onderlinge liefde is een wegwijzer naar Zijn heerlijkheid, Zijn aard en Zijn wonderbaarlijke liefde.*

Wanneer we zelfopofferend ons leven afleggen ter wille van liefdevolle eenheid met elkaar, wordt God verheerlijkt en wordt Yeshua gezien voor wie Hij werkelijk is.

Zin van het leven

Dit is in wezen de zin van het leven zelf: volledig van God genieten door elke barrière te verwijderen, en in liefde met Hem en met elkaar verenigd zijn. 

Origineel: The Power of One
Vertaald door: Aritha Vermeulen

* Deze uitspraak is gebaseerd op de woorden uit het gebed van Jezus Christus uit het evangelie van Johannes, hoofdstuk 17, vers 21-23: "... opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad."

6 goede vragen over eenheid onder gelovigen

1. Wat zouden we kunnen leren van de eerste christenen, die bekend stonden om hun onderlinge liefde en saamhorigheid? Hoe kunnen we hun principes toepassen in onze gemeente om eenheid te bevorderen?
2. Wat zijn enkele van onze belangrijkste overtuigingen en waarden als christenen? En zijn deze overtuigingen en waarden voldoende om ons te verenigen als een gemeenschap, ondanks onze verschillen in achtergrond, denominatie of theologische opvattingen?
3. Wat zou het betekenen als we als gemeente zouden streven naar eenheid in Christus, niet alleen op zondag, maar in elk aspect van ons leven en onze omgang met anderen? Zou dit ons helpen om ons beter te richten op de missie van de kerk, namelijk om Gods liefde te verspreiden en Zijn Koninkrijk te bouwen?
4. Waarom breekt verdeeldheid de geloofwaardigheid van Gods heerlijkheid af?
5. Heb jij wel eens iets ervaren van de positieve impact van eenheid onder gelovigen?
6. Waarom is er een breuk gekomen tussen de Joodse en niet-Joodse christenen?

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ONE FOR ISRAEL (MESSIANIC JEWS IN ISRAEL)
Wij zijn een Israëlische bediening die is samengesteld uit Joodse en Arabische volgelingen van Yeshua (Jezus) die samen Israël tot zegen willen zijn door het evangelie online te delen, en de nieuwe generatie wedergeboren gelovigen les geeft op ons enige Hebreeuws sprekende Bible College in Israël. Ook helpen wij overlevenden van de holocaust door humanitaire hulp te verlenen.

ONE FOR ISRAEL (site)
FACEBOOK: ONE FOR ISRAEL
INSTAGRAM
TWITTER

Trouwen, kinderen krijgen en je huis besturen

1 Timotheüs 5:14 Ik wil dan dat jonge weduwen trouwen, kinderen krijgen, hun huis besturen en aan de tegenpartij geen aanleiding tot laster geven.

Sommige christenen interpreteren deze tekst als een instructie voor alle getrouwde vrouwen om thuis te blijven en voor hun huis en/of gezin te zorgen. Is dat terecht? Dat zoek ik uit.

Juiste context

Voor mij is het belangrijk om deze passage in de juiste context te plaatsen. Toen ik dat deed, ontdekte ik tot mijn verrassing dat Paulus zich in deze brief richt tot specifieke mensen en situaties binnen de vroege christelijke gemeenschap. 

💡 Lees deze brief in één keer om een beter begrip krijgen van de context, samenhang en perspectief van zijn boodschap. Dit helpt je bij het begrijpen van de theologische ideeën die Paulus uiteenzet en kan helpen bij het plaatsen van zijn boodschap binnen de bredere context van het vroege christendom

Waarom hadden de jonge weduwen deze aansporing nodig

In de tijd van het Nieuwe Testament was het leven moeilijk en onzeker voor het grootste deel van de vrouwen die weduwe werden omdat ze daardoor afhankelijk werden van anderen voor hun levensonderhoud en bescherming. Vrouwen in die tijd hadden over het algemeen minder kansen op onderwijs en werk dan mannen. Het maakte het voor weduwen moeilijk om financieel onafhankelijk te zijn. De instructie van Paulus aan jonge weduwen om te trouwen, kinderen te krijgen en voor hun huis te zorgen, moet in deze context worden begrepen. Door te trouwen en kinderen te krijgen, zouden jonge weduwen een bron van financiële en sociale steun hebben. Bovendien zou het beheren van hun huis en zorgen voor hun familie hen een gevoel van doel en betekenis geven.

Hoe oud waren deze jonge weduwen?

De vrouwen waren relatief jong, misschien in hun late tienerjaren of twintiger jaren (meisjes trouwden zodra ze fysiek volgroeid, wat meestal rond de leeftijd van 12-14 jaar was. Alleen aristocratische meisjes mochten wachten tot de iets ouder waren omdat dit hen meer tijd gaf om zich voor te bereiden op hun rol als echtgenote en moeder. 

Hoop op God! 
Paulus stelt heel pastoraal voor dat weduwen die alleen zijn achtergebleven en geen steun van familie of vrienden hebben, hun hoop moeten vestigen op God en moeten volharden in gebed. Hij adviseert dat zij zich moeten richten op hun relatie met God en hun geestelijk welzijn, in plaats van op hun materiële omstandigheden. 

Neem hen niet aan

Maar hij zegt ook:

"... neem jonge weduwen niet aan (om financieel te steunen in de kerkelijke gemeenschap). Want als zij door het volgen van hun lusten zich afkeren van de dienst van Christus, willen zij trouwen, en ontvangen zij het oordeel omdat zij hun eerste trouw tenietgedaan hebben. En zo leren zij meteen ook om doelloos overal langs de huizen te gaan. En zij zijn niet alleen doelloos bezig, maar zij zijn ook praatziek, en zij bemoeien zich met zaken die hun niet aangaan, en praten over dingen die onbehoorlijk zijn. En meteen ook leren zij ledig omgaan bij de huizen; en zijn niet alleen ledig, maar ook klapachtig, en ijdele dingen doende, sprekende, hetgeen niet betaamt.: 

Wees voorzichtig, Timotheus!

Paulus adviseert Timotheüs om voorzichtig te zijn bij het ondersteunen van deze vrouwen, omdat sommigen van hen mogelijk niet oprecht waren in hun motivatie maar alleen geïnteresseerd in financiële ondersteuning. Wanneer Paulus zegt dat zij worden "veroordeeld omdat zij hun eerste trouw hebben verbroken", betekent dit dat het zijn ervaring is dat een gedeelte jonge weduwen niet trouw bleven aan hun eerste belofte om hun leven aan Christus te wijden. Ze werden afgeleid door materiële zaken; dankzij de financiële steun van de gemeenschap. Uiteindelijk zou dat schadelijk zijn voor henzelf maar ook voor anderen.

Mijn samenvatting

1 Timotheüs 5:14 Ik wil dan dat jonge weduwen trouwen, kinderen krijgen, hun huis besturen en aan de tegenpartij geen aanleiding tot laster geven.

Paulus richt zich in zijn brieven tot jonge weduwen die financiële steun zoeken van de kerk. Paulus moedigt hen aan om te trouwen en een gezin te stichten, en niet afgeleid te worden door andere verlangens die hen zullen aftrekken van hun toewijding aan God. Hij maakt zich zorgen over de jonge vrouwen die met het geld van de gemeenschap hun toewijding aan God verwaarlozen en daardoor óók de gemeenschap in gevaar brengen. Hij adviseert Timotheus dat daarom alleen financiële steun geboden moet worden aan weduwen die ouder zijn, geen familie hebben en zich oprecht inzetten voor God en de gemeenschap.

Mijn conclusie
Voor mij is het duidelijk dat de nadruk ligt op Paulus' zorg voor het bevorderen van geestelijke groei en het beschermen van de integriteit en stabiliteit van de gemeenschap. Het gaat hier niet over instructies voor alle getrouwde vrouwen en weduwen om thuis te blijven en voor hun eigen huis en/of gezin te zorgen.

💗 Ik ben benieuwd hoe jij over deze tekst denkt.

-----

9 goede vragen over 1 Timotheüs 5:14 en de context

1 Timotheüs 5:14 Ik wil dan dat jonge weduwen trouwen, kinderen krijgen, hun huis besturen en aan de tegenpartij geen aanleiding tot laster geven.

1. Wat is de context van deze passage en wat is de betekenis van de instructies voor jonge weduwen?
2. Hoe is de opvatting van de samenleving over het huwelijk en de rol van vrouwen in die tijd van invloed geweest op deze passage?
3. Wat zijn de belangrijkste doelen die Paulus probeert te bereiken door jonge weduwen aan te moedigen om te trouwen en kinderen te krijgen?
4. Wat zijn enkele mogelijke redenen waarom jonge weduwen "vatbaarder" zouden kunnen zijn om te roddelen dan anderen? Zie vers 13.
5. Hoe kunnen moderne lezers deze passage interpreteren en toepassen in een hedendaagse context?

6. Hoe verhoudt deze passage zich tot andere instructies over weduwen in de bijbel, zoals de zorg voor weduwen in Deuteronomium 10:18 en de weduwen en wezen in Jacobus 1:27?

7. Welke theologische concepten of principes komen tot uiting in deze passage met betrekking tot huwelijk, gezin en het vermijden van laster?

8. Hoe zou een hedendaagse kerk die deze passage als richtlijn neemt, kunnen omgaan met jonge weduwen die om welke reden dan ook niet kunnen of willen trouwen?

9. In hoeverre kunnen we deze passage zien als een manier om jonge weduwen te beschermen tegen de verleidingen van de heidense cultuur en praktijken?