Soms lees je iets terug dat je jaren geleden opschreef, en het raakt je opnieuw alsof je het voor het eerst hoort. Dat had ik deze week. Iets in mij verlangde ineens weer naar eenvoud: woorden vasthouden, ze niet laten verdampen, maar ze laten landen. Veel meer tijd nemen om er over na te denken.
Ik bleef steken bij die ene zin in Lukas 2:19:
“Maar Maria bewaarde al deze woorden en overwoog ze in haar hart.”
Er zit zo iets moois in. Maria begint geen systemen, opvattingen of theorieën uit te pluizen.
Ze bewaart.
Ze overweegt.
Laat de woorden rijpen.
👉 Niet snel concluderen, maar tijd nemen om te luisteren.
Soms denk ik dat binnen drie seconden moet weten wat een tekst “me te zeggen heeft”. Maar Maria deed het tegenovergestelde.
Maria deed drie dingen ¹
-
Ze neemt Gods woorden echt serieus.
Elk woord telt. -
Ze legt Gods woorden naast elkaar.
Als puzzelstukjes, tekst met tekst vergelijken -
Ze laat ruimte voor verwondering.
Niet elke waarheid is in één dag te begrijpen, sommige pas na jaren.
En misschien is dat wel één van de grootste geestelijke lessen uit dit kleine vers:
Je groeit niet door alles te kunnen verklaren, maar door te bewaren.
Uit mijn oude blog
Ik las in een oude blog:
"Afgelopen zondag ging de preek over Jezus als onze grote Hogepriester.
Mijn nieuwe gewoonte is dat ik weer aantekeningen maak tijdens de kerkdienst. Op die manier bewaar ik de woorden die ik hoor. Ik neem ze mee naar huis om ze te onderzoeken en te overleggen in mijn hart.
Het raakte me opnieuw: zonder Zijn stem, zonder Zijn nabijheid, zou mijn geloof een lege vorm worden. Misschien netjes, misschien vroom, maar zonder vuur.
Maria richtte zich helemaal op de woorden, ze hield zich eraan vast. Ze liet niets schieten. Ze overlegde die in haar hart en bracht het ene woord samen bij het andere woord. Zoals met puzzelen: het ene stukje past precies op het andere. De woorden gingen rond in haar hart. Gods Woord was voortdurend bij haar. Dat wil ik ook! Elk woord van God meenemen, aan elkaar verbinden, samenvoegen. In mijn hart sluiten. Opbergen in mijn gedachten."
Niet nóg meer informatie.
Niet nóg meer duiding.
Niet nóg meer religieuze drukte.
Maar het eenvoudige werk van luisteren.
Van bewaren.
Van overwegen.
Van God de tijd gunnen om Zijn woorden in me te laten wortelen.
🌿📖 Over welk Bijbelgedeelte denk jij de laatste tijd na?
¹ In Lukas 2:19 staan twee werkwoorden. Bewaren vertaalt het Griekse συντηρέω (suntēréō), dat je hier het best kunt begrijpen als: woorden vasthouden zoals je iets kostbaars bewaart; niet laten ontsnappen; bewaren met innerlijke aandacht. Het komt dicht bij het Hebreeuwse šāmar (bewaren, waken, zorgvuldig omgaan met wat God zegt).
Overleggen vertaalt συμβάλλω (symballō), letterlijk: “bij elkaar leggen”, “samenbrengen”. De woorden ordenen, vergelijken, wachten tot er betekenis oplicht. Het os verwant aan het Hebreeuwse hāga (mijmeren, prevelend overdenken) en lêb-denken (met het hart tot inzicht komen).
Samen schetsen deze woorden geen vluchtige emotie, maar een langzaam, aandachtig luisteren: woorden vasthouden, laten rijpen, en zo tot begrip komen, precies zoals geloofsreflectie in het Oude Testament werkt.
Gebruikte bronnen: Logeion, Perseus, Blue Letter Bible, StepBible, BibleHub.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Loquere cum gratia.
(Spreek met genade)