De verleiding van vrome vrouwelijkheid

Ik houd van Instagram-accounts waar mooie dingen worden geëtaleerd. Bijvoorbeeld een houten tafel met bloem eroverheen. Brood dat wordt gekneed. Een rustige ochtend met thee en een boek op schoot. Het eenvoudige, zachte leven. Daar geniet ik van.

Deze week kwam ik weer zo’n account tegen. Engelstalig.
Warme kleuren.
Kaarslicht.
Zelfgebakken brood.
En lange jurken… vooral lange jurken, van die speciale.

Maar hoe meer ik keek, las en luisterde... hoe meer ik schrok.

Niet omdat het lelijk was, integendeel.
Het was prachtig.
En toch ook weer niet

De boodschap achter het beeld

In haar reels vertelde ze dat haar lichaam zich anders ging gedragen zodra ze lange jurken droeg.
Dat haar bewegingen zachter werden.
Dat ze zich waardevoller voelde
👉 dat jurken zelfs haar inwendige karakter versterkten
👉 dat dát haar dichter bij God bracht.

Ook het interieur van haar huis moest zacht en vrouwelijk zijn:
“De atmosfeer van de woning weerspiegelt dan het karakter van de vrouw.”

En ineens voelde ik me niet meer zo blij met dit account

Want hier verschoof iets.

🎯 Niet Christus vernieuwde haar, het leek of haar lifestyle dat deed. Haar lange jurken, het eten wat ze maakte, haar houding naar haar man toe.

Haar boodschap :

“Vrouwelijkheid maakt mij heiliger.”
“Mijn huiselijkheid weerspiegelt mijn geestelijk niveau.”
“Mijn uitstraling bepaalt mijn karakter.”

Dat klinkt vroom.
Maar het komt uit dezelfde bron als waar een ongelovige uit put: 

🟥 mijn identiteit wordt door mezelf vormgegeven
🟥 ik word waardevol door hoe ik eruitzie
🟥 de buitenkant bepaalt de binnenkant

Dat is geen Evangelie.
Dat is esthetisch moralisme.

💗 Ook bescheidenheid kan 'verleiden' 

Bekering verandert je kledingkeuzes. Dat klopt; want de Geest leert je eerbaar leven. Maar bescheidenheid kan ook een nieuwe vorm van zichtbaarheid worden:

• niet “kijk naar mijn lichaam”

• maar “kijk hoe bescheiden en vrouwelijk ik ben”

• hoe netjes, mooi en opgeruimd mijn huis is

• hoe Goed Ik Het Doe (naar mijn man en naar de maatschappij toe)

Een lange jurk trekt misschien minder lichamelijke aandacht,
maar wél een ander soort aandacht: signaal-aandacht.

Niet: “kijk naar mijn lichaam”,
maar: “kijk naar mijn bescheidenheid, mijn vrouwelijkheid, mijn orde, mijn deugd.”

Het is aandacht die voortkomt uit de boodschap die je kleding en levensstijl uitzendenl; moreel, cultureel, identiteitsgericht. Mensen reageren op het signaal: zij hoort blijkbaar bij díe groep, díe waarden, díe norm van vrouwelijkheid.

Het draait nog steeds om:

Zie mij. Met mijn jurk. Met mijn stijl. Met mijn vrouwelijkheid.

📌 De kern van het bijbelse getuigenis is precies het tegenovergestelde

Niet ik in het middelpunt.
Maar Christus.

Onze identiteit ligt niet in:

• onze vrouwelijkheid,

• de ‘aantrekkelijke atmosfeer’ in ons huis

... maar alleen in Hem die ons gekocht heeft. ✝️

Hij verandert ons hart.
En van binnenuit verandert dan óók hoe we leven en hoe we ons kleden. 
Maar nooit andersom.

Lees ook: Wat draag je als je Hem liefhebt?

✨ Wat ik wil onthouden

Ik wil kleding dragen en een thuis koesteren
dat Christus zichtbaar maakt,
niet mijzelf.

Huiselijkheid kan mooi zijn. 

Jurken ook. Maar mijn redding, mijn waarde én de vrucht van de Geest in mijn leven
komen niet voort uit een mooie jurk waardoor ik mij dichter bij God voel,
niet uit thee inschenken bij kaarslicht,
niet uit was ophangen in het zonnetje,
niet uit zelf brood bakken,
en ook niet uit onderdanig zijn aan mijn man.

Alles wat werkelijk leven geeft, groeit alleen uit Christus, niet uit mijn lifestyle.
Maar uit Gods kostbare genade.

---

3 verdiepingsvragen:

1️⃣ Wat wil jij dat mensen zien aan jouw leven?
Jou, je huis, of Christus? Of een combinatie?

2️⃣ Wanneer merk jij dat mooie dingen (huiselijkheid, kleding) te belangrijk worden?
Hoe herken jij dat bij jezelf? Heb je tips om  een gezond evenwicht te houden?

3️⃣ Hoe kun je genieten van esthetiek zonder dat het je identiteit wordt?
Wat helpt jou om die balans te bewaren?

© Aritha – Alle rechten voorbehouden.