Moet je altijd zwijgen?

📖 ✍️ Terwijl ik hoofdstuk 16 van De Godvrezende Vrouw las, krabbelde ik hier en daar wat aantekeningen – handig voor deze blog, dacht ik. Maar hoe verder ik kwam, hoe meer mijn pen stilviel.

Het begon als een hoofdstuk over vriendelijk communiceren 😊… maar al snel dacht ik: "Wacht even, meen je dit nou?" 🤨💬

🗣️ Over woorden, motieven en dubbele standaarden

Peace benadrukt dat een vrouw altijd zacht en respectvol moet spreken. Op zich logisch—woorden hebben kracht. Maar sommige adviezen botsen met elkaar:

1️⃣ "Verkeerde woorden beginnen met verkeerde gedachten." (naar Mattheüs 12:34)
→ Dus als je iets verkeerds zegt, ligt dat aan je hart.

2️⃣ "Je zult verantwoording afleggen voor je woorden." ( naar Mattheüs 12:36-37)
→ Elk woord telt. Let op wat je zegt.

3️⃣ "Geef je man het voordeel van de twijfel."
→ Als hij iets zegt dat kwetsend is? Niet oordelen over zijn motieven.

💥 Hier knelt het. Als mijn woorden streng beoordeeld worden, waarom geldt dat dan niet voor mijn man? Waarom moet zij haar hart onderzoeken en krijgt hij de ruimte? Jezus riep juist iedereen op tot zelfreflectie:
📖 "Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broer, maar zie je de balk in je eigen oog niet?" – naar Mattheüs 7:3

Ik krabbel een vraag in mijn notitieboekje: "Waar is de wederkerigheid? Waarom wordt de vrouw bijna als een onmondig kind gezien?  

💥 Over misbruik en ‘heilig zwijgen’

Het hoofdstuk suggereert dat zelfs als je man je verbaal aanvalt, je moet reageren zoals Jezus: zwijgen en geen kwaad met kwaad vergelden (naar 1 Petrus 2:23). 

Ik heb niet het idee dat dit precies is wat de Bijbel zegt.

✋ Jezus koos vrijwillig voor lijden om de wereld te redden. Dat is geen model voor een vrouw die met verbaal geweld wordt geconfronteerd.
👉 Grenzen stellen is geen zonde.
👉 God vraagt niet dat je je laat kleineren om “heilig” te zijn.

📖 "Er is een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken." – Prediker 3:7
Waarom wordt hier alleen het zwijgen benadrukt? Soms brengt spreken juist begrip, respect en genezing. 

🕊️ Waar is Jezus?

Wat me het meest opvalt? Het hoofdstuk draait om gedrag aanpassen: wees vriendelijk, wees rustig, zeg niets verkeerds. Maar heilig leven ontstaat toch niet door krampachtig regels volgen? Jezus zegt:
📖 "Blijf in Mij, dan blijf Ik in jullie... zonder Mij kun je niets doen." – Johannes 15:4-5

Echte verandering begint niet bij je tong. Het begint bij je hart dat verbonden is met Jezus. 

🔑 Het voelt alsof dit hoofdstuk zegt: “Doe beter je best.” Maar het evangelie zegt iets als: “Kom tot Mij. Ik geef je rust en verander je van binnenuit.” – Mattheüs 11:28

💡 Wat ik hieruit meeneem:

✅ Woorden hebben kracht. Denk na voor je spreekt.
✅ Maar: Eerlijk zijn over pijn is geen zonde. Stilzwijgen mag je nooit in gevaar brengen.
✅ Jezus roept op tot waarheid én liefde. Dat betekent soms je stem gebruiken.
✅ Heiligheid begint niet bij je gedrag, maar bij verbondenheid met Hem.

📝 Mijn conclusie:

Ik begon dit hoofdstuk met: "Oké, wees vriendelijk met je woorden." Maar ik eindig met meer vragen dan antwoorden. Het lijkt alsof dit boek vrouwen vooral leert stil te zijn om de vrede te bewaren—zelfs als die vrede eigenlijk geen vrede is.

Jezus vraagt niet om perfect gefilterde zinnen, maar om een hart dat bij Hem rust. Van daaruit stroomt echte liefde. En soms is liefde lief & invoelend... maar soms zegt liefde ook: "Tot hier en niet verder."

Heilig leven? Dat begint niet met zwijgen. Het begint met luisteren naar Jezus. ❤️

• Extra: theologische verdieping bij Hoofdstuk 16

Recensie van Bijbels Beraad vs. mijn ervaring met De Godvrezende Vrouw

📖 4 minuten leestijd – en je denkt: Wow! Wat een positief review van De Godvrezende Vrouw, door Bijbels Beraad, ik ga het kopen. Maar... pas op! 😮

Onder de foto vind je:
✅ Mijn samenvatting van Bijbels Beraad recensie in het kort, met link
💬 Mijn eerlijke (en verrassende?) reactie erop

Nieuwsgierig? Lees snel verder! 👀

Mijn korte samenvatting van de recensie 

Martha Peace beschrijft in De Godvrezende Vrouw haar reis van feminisme naar vervulling in Christus. Het boek wil vrouwen helpen God te verheerlijken in hun houding, huwelijk en daden. Peace benadrukt onderwerpen als onderwerping, verantwoordelijkheid en het vervangen van verkeerde gedachten door Bijbelse waarheden. Ze waarschuwt voor valse toevluchtsoorden zoals werk, drukte of goedkeuring zoeken bij anderen. Praktische tips, Bijbelse principes en bemoediging voor vrouwen in moeilijke huwelijken vullen het boek.

 👉 Lees het complete review van Bijbels Beraad: Recensie de Godvrezende Vrouw

Mijn antwoord op de recensie van De Godvrezende vrouw

De recensie van De Godvrezende vrouw van Martha Peace wekt de indruk positief te zijn, maar het roept bij mij de vraag op of de recensent het boek echt volledig heeft gelezen. En zo ja, wie heeft het beoordeeld? Een man, een vrouw? Want nadat ik het boek zelf meerdere keren las, viel me op dat er juist bij de kernpunten veel onduidelijkheid en theologische scheefgroei zit. Hoewel Peace stelt dat een vrouw geen "voetveeg" van haar man hoeft te zijn, schuurt haar benadering gevaarlijk dicht tegen wat je "voetveeg light" zou kunnen noemen.

⚠️ Ze waarschuwt wel tegen misbruik, maar benadrukt tegelijkertijd onderwerping en dienstbaarheid op een manier die vrouwen in een kwetsbare positie kan brengen.

1. Onderwerping zonder solide theologische basis

De recensie stelt dat Peace “aan de hand van schriftuurlijke principes” uitlegt wat onderwerping inhoudt en hoe God hulpbronnen biedt ter bescherming van de vrouw als haar man zondigt. Dit klinkt bemoedigend, maar in de praktijk schieten deze hulpbronnen in het boek ver tekort. De bijbelteksten die Martha Peace aanhaalt, worden voor een groot deel uit hun context gehaald, waardoor haar conclusies niet altijd Bijbels gefundeerd zijn. Gods middelen tot bescherming – zoals rechtvaardigheid, gemeenschap met gelovigen en het zoeken van hulp bij onrecht – worden niet duidelijk genoeg belicht.

Erger nog: in gevallen van huiselijk geweld raadt Peace kerkelijke tuchtmaatregelen aan boven het inschakelen van de autoriteiten. Vrouwen in gewelddadige huwelijken worden getroost met de gedachte dat “God hun man misschien zal straffen.” Dit vind ik een zorgelijk iets.

2. Ontbreken van een christocentrisch perspectief op heiligmaking

De recensie prijst het boek om de focus op het verheerlijken van God, maar Martha Peace maakt dit praktisch vooral gelijk aan het dienen van de man. Hierdoor verschuift het accent van leven uit Christus naar leven onder een rolpatroon. Heiligmaking is volgens de Bijbel een proces van verandering door de Heilige Geest (2 Korinthe 3:18), waarin de gelovige groeit in de gelijkenis met Christus. Dit facet komt in het boek nauwelijks naar voren. Peace presenteert eerder een gedragsprogramma dan een hartverandering geworteld in het werk van Christus.

3. Problematische visie op lijden, verdriet en hulp zoeken

Martha stelt dat professionele geestelijke/psychische gezondheidszorg zoeken “gelijkstaat aan een gebrek aan trouw”, wat een verontrustende en on-Bijbelse claim is. God kan artsen en hulpverleners gebruiken als middelen tot herstel. Het afwijzen van professionele hulp kan vrouwen nodeloos laten lijden.

Ook haar visie op emotionele pijn en verdriet is problematisch. Martha Peace leert dat angst of verdriet – zelfs als deze door omstandigheden gerechtvaardigd zijn – tekenen zijn van een gebrek aan vertrouwen in God. Verdriet wordt in haar benadering bijna als zondig gezien, terwijl de Bijbel ruimte laat voor diep verdriet (denk aan de psalmen van David of Jezus’ eigen tranen bij het graf van Lazarus, Johannes 11:35). Het advies om lijden simpelweg te “beschouwen als een zegen” kan leiden tot passieve berusting in plaats van het zoeken van recht en troost bij God. 

Conclusie

Waar de recensie Martha Peace prijst om haar helderheid, is het tegenovergestelde waar: het boek is theologisch onevenwichtig, haalt bijbelverzen uit hun context en biedt vrouwen in moeilijke huwelijken ontoereikende en soms zelfs gevaarlijke adviezen. Onderwerping wordt gepresenteerd als hoogste deugd, terwijl de Bijbel een rijker beeld schetst (waarin wederzijdse liefde, rechtvaardigheid, respect en bescherming centraal staan).

Heiligmaking vanuit Christus ontbreekt grotendeels in dit boek, waardoor het boek meer over gedragsaanpassing gaat dan over innerlijke verandering door de Heilige Geest. Het verheerlijken van God is méér dan jezelf wegcijferen – het is leven in de vrijheid en kracht die Christus geeft. Deze cruciale nuance mist Martha Peace, en dat maakt De Godvrezende vrouw zowel theologisch en pastoraal riskant.

🎁 Iets Persoonlijks (voor de doorzetters onder ons 😉)

Ik las vandaag iets moois van Martyn Lloyd Jones over de heiligmaking. Dat citaat deel ik hieronder. Daarna koppel ik het aan het boek van Martha Peace.

Onze Heere zegt het voortdurend in het evangelie van Johannes. Bijvoorbeeld in hoofdstuk 7:37 roept Hij: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken.’ Het woord ‘komen’ betekent hier blijven komen’. Hij zegt dus: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij steeds naar Mij blijven komen om te drinken.’ Laten we het heel praktisch maken: het is zo eenvoudig als dit. Als je je op enig moment in je leven moe voelt, uitgeput – niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal en misschien nog meer geestelijk – wat moet je dan doen? Hij zegt: Ga naar Hem! Hij woont in je. Ga naar Hem zoals je naar een fontein of kraan gaat om water te tappen. Vertel Hem over je dorst, je zwakheid, je traagheid en je hulpeloosheid, en vraag Hem je levend water te geven, dit hemelse brood – vraag Hem om Zichzelf. Hij heeft beloofd dat te doen, maar we ervaren het pas als we beseffen dat Hij in ons is, en als we ons tot Hem wenden en naar Hem toe gaan.”

⚠️ Opmerking:
Wat hier zo eenvoudig en diep wordt beschreven – dat we voortdurend naar Christus mogen gaan als kind van God, Hem alles mogen vertellen en uit Zijn volheid mogen putten – ontbreekt volledig in De Godvrezende Vrouw van Martha Peace. In plaats van te wijzen op het leven uit Christus en de kracht van Zijn genade - genoeg voor alle ups en downs in ons (huwelijks)leven - legt Martha de nadruk op moralistische leefregels. De mens staat in het middelpunt, de vrouw moet vooral doen, en de man wordt bijna tot een afgod gemaakt. Hierdoor wordt de echte heiligmaking – die begint en eindigt bij Christus Zelf – verduisterd. Juist dat praktische Evangelie, waarin afhankelijkheid van Jezus centraal staat, blijft in heel dit zo boek pijnlijk afwezig.

Dat maakte me verdrietig!

Martha Peace... we gaan het anders doen! 😅

Vorige keer zag ik het al: na dit hoofdstuk volgen er nog 10... 

Maar eerlijk? Ik zie het niet zitten om de verdere hoofdstukken te doen. Ik ben best ver gekomen, maar vanaf nu pak ik het anders aan: ik pluk een paar uitspraken eruit die zó bizar zijn, dat ik ze hier gewoon bespreken wil. 🎯

--

Waar zal ik het volgende keer over hebben?
1️⃣ De zachtheid van haar geest – hoe zacht moet je eigenlijk zijn? 🧸
2️⃣ Controle over haar tong – ja hoor, daar gaan we weer... 🤐
3️⃣ Bezorgdheid overwinnen – huh? Wat valt te overwinnen dan? 🏆
4️⃣ Hoe overwin je een bedroefd hart – mag ik niet gewoon verdrietig zijn? 😢

Laat maar weten! Ik ben benieuwd. 

Sheila's Onesheet met Problemen in "De Godvrezende Vrouw"

The Excellent Wife (Revised Edition)

Martha Peace

SAMENVATTING

Een vrouw is een "Godvrezende vrouw" door altijd goddelijke onderwerping aan haar man te tonen.

---

SAMENVATTING VAN PROBLEMEN

• Stelt gehoorzaamheid aan de echtgenoot gelijk aan gehoorzaamheid aan God, waardoor de echtgenoot een afgod wordt.
• Biedt geen toereikende oplossingen voor vrouwen in gewelddadige huwelijken en stelt dat scheiding geen optie is.
• Bagatelliseert het belang van mentale gezondheidszorg in een trouw leven, alsof gebed, bijbelstudie en pastorale begeleiding haaks staan op therapie en medicatie.
• Verklaart dat belangrijke menselijke behoeften, zoals vriendelijk behandeld worden en niet uitgescholden willen worden, "afgoderige verlangens" zijn.

---

STELT DE ECHTGENOOT OP ALS EEN AFGOD

• Positioneert de echtgenoot als bemiddelaar door te stellen dat een vrouw haar echtgenoot moet gehoorzamen in plaats van God (p. 56)* en dat ze haar echtgenoot moet verheerlijken in plaats van God (p. 49, 51), wat in strijd is met 1 Timotheüs 2:5.
• Eist dat een vrouw haar man in alles gehoorzaamt, inclusief zaken als de lengte van haar haar, financiën, wat ze moet koken en hoe ze de kinderen moet opvoeden. Er worden geen uitzonderingen gemaakt voor misbruik, zelfs niet richting kinderen (p. 140).
• Onderschikt God aan de echtgenoot, aangezien de kernstelling van het boek is dat alles wat een echtgenoot wil, automatisch is wat God wil dat zijn vrouw doet. Haar man volgen is volgens het boek hoe zij God volgt.
• Stelt dat een vrouw heiliging deels verkrijgt door zichzelf onder de autoriteit van haar echtgenoot te plaatsen (p. 15).

---

HEEFT EEN VERTEKENDE VISIE OP DE ROL VAN DE VROUW

• Verklaart dat vrouwen "gemakkelijker misleid" worden (p. 17), terwijl de Bijbel enkel vermeldt dat Eva werd misleid.
• Vergelijkt de positie van een vrouw met die van een "slaaf" die geen dank of erkenning mag verwachten (p. 31).
• Bestempelt verlangens zoals "eerlijk behandeld worden", "je noden vervuld zien" en "niet gekwetst willen worden" als vormen van afgoderij voor vrouwen (p. 61, 69).
• Verklaart dat een vrouw, wier afstandelijke man haar enkel voor seks "gebruikt," een zondares is met een "afgoderig hart" als zij verlangt naar vriendelijkheid (p. 65). Verlangens naar een liefdevol huwelijk worden beschouwd als onverenigbaar met het werkelijk verlangen naar Jezus.
• Beschuldigt vrouwen die buitenshuis werken of hun kinderen naar de kinderopvang brengen (p. 16, 74). Erkent dat het gebruikelijk is dat vrouwen paniekaanvallen krijgen uit angst dat hun man zijn baan verliest, maar houdt vol dat vrouwen toch niet mogen werken (p. 215).
• Verklaart dat het huis het domein van de vrouw is (p. 71), waar zij georganiseerd moet zijn en nooit lui. Lezen en rusten worden als zelfzuchtig beschouwd (p. 74). Het creëren van een "vreugdevolle sfeer" thuis is volledig haar verantwoordelijkheid.
• Herhaalt dat vrouwen een "zachte" of "rustgevende" stem moeten hebben (p. 191), zelfs wanneer hun man gezondigd heeft of faalt (p. 167), wat een traumareactie (fawn response) normaliseert in onveilige situaties.

---

MOEDIGT MISBRUIK AAN

• Verklaart het zondig om te zeggen: "Er is geen hoop voor dit huwelijk" (p. 24), te denken: "Dit is meer dan ik aankan" (p. 95) of om jezelf te beschermen (p. 32), zonder uitzonderingen voor misbruik of chronische ontrouw. Stelt dat vrouwen moeten vechten voor hun gewelddadige echtgenoot, hoe lang dat ook duurt (p. 157).
• In plaats van vrouwen aan te moedigen om een "wrede" echtgenoot te verlaten, leert dit boek dat het een voorrecht is om te "lijden omwille van gerechtigheid" (p. 31). Vermijdbaar en onnodig lijden in het huwelijk wordt verheerlijkt.
• Instrugeert vrouwen om gewillig te reageren op de berispingen van hun man zonder zichzelf te verdedigen (p. 41), zonder uitzonderingen voor emotioneel misbruik. Stelt dat het intens gekwetst zijn door zijn woorden zondig is (p. 45), zelfs als hij boos of onvriendelijk is.
• In plaats van vrouwen te leren grenzen te stellen aan misbruik, dringt het boek erop aan dat vrouwen cadeaus geven, hun man prijzen, vriendelijk spreken en lieve briefjes in zijn lunch stoppen, zelfs als hij "slecht" is (p. 158).
• Normaliseert huwelijkse verkrachting door te stellen dat vrouwen seks niet mogen weigeren tenzij ze samen besloten hebben eerst te bidden (p. 121). Als een man seks wil terwijl zijn vrouw met een vriendin belt, mag ze hem niet "tekortdoen"; ze moet de vriendin later terugbellen (p. 121). Zelfs als aanraking door de echtgenoot haar misselijk maakt (wat vaak voorkomt bij misbruik of ontrouw), moet zij zich vreugdevol richten op het seksueel behagen van haar man (p. 96).
• Adviseert vrouwen die geconfronteerd worden met "ontrouw, fysiek of verbaal misbruik, onverantwoordelijkheid, dreiging met vertrek, alcohol- of drugsmisbruik" om te reageren met "persoonlijke vernedering verdragen," "prijzenswaardige gedachten denken," "zijn fouten niet herhalen in hun gedachten" en "zacht en respectvol spreken" (p. 144).
• Waarschuwt tegen het uiten van negatieve opmerkingen over de echtgenoot tegenover anderen, zelfs als die waar zijn (p. 55), waardoor het moeilijker wordt om hulp te zoeken en de man geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen.
• Stelt dat een vrouw, zelfs als haar man "ontrouw, onverantwoordelijk, bedrieglijk, dronken of oncontroleerbaar" is, moet blijven werken aan verzoening (p. 97). Als hij schreeuwt of haar slaat, moet zij berouw tonen over haar bitterheid en hem vergeven (p. 97).
• Verklaart dat scheiden "geen optie" is (p. 197). Een vrouw die overweegt te scheiden, wordt "opstandig" genoemd (p. 98).
• Raadt kerkdienst tuchtmaatregelen aan boven het inschakelen van de autoriteiten in gevallen van huiselijk geweld. Troost vrouwen in een gewelddadig huwelijk met de gedachte dat God hun man misschien zal straffen (p. 245).

---

STIGMATISEERT EMOTIONEEL BEWUSTZIJN EN MENTALE GEZONDHEIDSZORG

• Stelt dat het zoeken van professionele geestelijke gezondheidszorg gelijkstaat aan een gebrek aan trouw (p. 2-3).
• Leert dat emotionele pijn kan worden overwonnen door hoop te houden op verandering of door lijden als een zegen te beschouwen (p. 92).
• Verklaart dat angst of verdriet, zelfs als deze door de omstandigheden gerechtvaardigd zijn, een teken zijn van een gebrek aan vertrouwen in God; overweldigd worden door verdriet wordt als zondig beschouwd (p. 239).

---

WAT VROUWEN ZEGGEN

• "De kerk liet me dit boek lezen toen ik hulp zocht voor mijn gewelddadige echtgenoot. Ik bleef daardoor nog zeven jaar in dat huwelijk. Pas toen hij me aanviel terwijl ik onze pasgeborene vasthield, vond ik de moed om te vertrekken. Dit boek deed me geloven dat zijn behandeling mijn schuld was." – Lezersmail
• "Dit boek gaf me het gevoel dat God vrouwen haat en mij in het bijzonder. Mijn onvermogen om vrouwelijkheid 'goed' te doen maakte mijn huwelijksproblemen mijn eigen schuld. Ik dacht dat ik het niet waard was om geliefd te worden. Ik wilde niet meer leven." – A.S., bericht via sociale media
• "Ik groeide op in financiële nood omdat dit boek mijn moeder ervan overtuigde niet te werken." – Bericht via sociale media
• "Het motiveerde me niet om een betere echtgenote te zijn; het maakte me hopeloos en schuldig." – S.M., bericht via sociale media
• "Dit boek verdraaide de Bijbel toen ik een nieuwe gelovige was. Het leerde me dat het goed was om narcistisch misbruik te accepteren. Het maakte mijn man’s zonden mijn verantwoordelijkheid." – Bericht via sociale media

---

SAMENVATTING VAN DE BEVINDINGEN

Met een overweldigende nadruk op "onderwerping" als de belangrijkste rol voor vrouwen, leert The Excellent Wife vrouwen hun eigen waarden, roeping en welzijn op te offeren voor de grillen van hun echtgenoot. Het boek moedigt vrouwen aan hun gevoelens van angst, woede of verdriet niet te vertrouwen. Hoewel het overladen is met bijbelteksten over gehoorzaamheid en zelfopoffering, negeert het Jezus' boodschappen van mededogen, zorg en rechtvaardigheid. Door vrouwen te verplichten vriendelijkheid terug te geven voor pijn en terug te keren naar een huwelijk waarin hun man kwaad en gewelddadig is, houdt dit boek vrouwen gevangen in gevaarlijke relaties die henzelf en hun kinderen schaden. In plaats van gebroken riet te helen, breekt dit boek hen verder.

---

OVER DE AUTEUR VAN DEZE ANALYSE

Ik ben Sheila Wray Gregoire van de Bare Marriage-podcast en een van de auteurs van The Great Sex Rescue. Na een enquête onder 20.000 christelijke vrouwen ontdekten we een crisis binnen de evangelische kerk: te veel boeken en predikanten leren schadelijke boodschappen over seks en huwelijk. We hebben het ons tot missie gemaakt om de kerk te helpen boeken te identificeren die schade toebrengen – en betere alternatieven te bieden. Van alle boeken die ik heb beoordeeld, was The Excellent Wife van Martha Peace het meest schokkend en verdrietig. We kunnen en moeten beter doen.

Let op: de paginanummers in deze analyse zijn afkomstig uit de Engelstalige editie van het boek. Omdat ik mijn boek nog niet ontvangen heb, kan ik ze nog niet precies overzetten op NL pagina's

Sheila's Onesheet in het Engels: HIER 

*Paginanummers komen uit het Engelse boek. 

Martha Peace over (alweer) Onderwerping

Hoofdstuk 12... zucht, gaat alwéér dat onderwerp: onderwerping. Het loopt als een rode draad door het boek. Ik zag op het wereldwijde web dat vooral jonge christelijke vrouwen dit hoofdstuk aanprijzen in hun blogs. Hoe dan? 

😎 Heb ik een andere editie? 

Onderwerping brengt vreugde

Hoofdstuk 12 is kort. Het heeft een simpele boodschap: onderwerping brengt vreugde. En wie verlangt er nu niet vreugde in haar huwelijk? Martha vertelt ons vrouwen, dat gehoorzaamheid aan je man niet alleen je plicht is, maar zelfs je hartsverlangen zou moeten zijn. 

Citaat: 

Binnen het gezin heeft God de man het gezag over de vrouw gegeven voor haar bescherming (Efeze 5:28-29). Onderwerping aan haar man in in feite het hart van God voor de christelijke vrouw. God vind het zo belangrijk dat Hij onderwerping aan haar man als een uiting stelt van 'wandelen met de Heere', 'in de wil van God zijn, en vervuld zijn met de Heilige Geest' (Efeze 5:15-18). Vaak ziet een vrouw het belang van haar onderwerping niet duidelijk omdat ze gericht is op wat haar man fout doet. In plaats daarvan moet ze leren om zich te focussen op haar verantwoordelijkheid, en dat is hem liefhebben, hem respecteren en zich aan hem onderwerpen.

Ik denk dat Martha de verzen uit Efeze toentertijd niet echt bestudeerde in hun context. Heb jij de brief van Paulus wel eens in één keer uitgelezen? Doen! 

Wederzijdse liefde en toewijding in de gemeente maar ook thuis

Efeze 5 draait om een hiërarchisch model waarin de man over de vrouw heerst, maar om wederzijdse liefde en toewijding in de gemeente maar ook thuis. Daarom mist het citaat van Martha de kern. Zij legt in dit hoofdstuk vooral de nadruk op onderwerping als kern van het geestelijk leven van de vrouw, maar mist dat Paulus begint met: "Wees elkaar onderdanig in de vreze Gods" (Efeze 5:21). 

Is het niet zo dat het huwelijk iets mag weerspiegelen van de verhouding tussen Christus en de gemeente? Als een man zich zo ontwikkelt in zijn huwelijk, dat hij steeds meer op Christus gaat lijken, wordt onderwerping geen eenrichtingsverkeer, maar ontstaat er wederzijdse liefde, wederzijds respect en wederzijdseopoffering. 

Leert de Bijbel het zoals Martha het brengt?

Martha's idee dat je in moeilijke omstandigheden vreugde kunt vinden omdat God met je bezig is, klinkt op het eerste gehoor bijbels en bemoedigend. Maar het roept vragen op. Moet vreugde in lijden echt voortkomen uit de onderwerping van vrouwen aan hun man? Leert de Bijbel dat werkelijk? 

Natuurlijk is het goed om Gods hand te zoeken in moeilijke tijden, als kind van God wil je niet anders dan schuilen bij Hem. Maar het wordt gevaarlijk als dat ook betekent dat een vrouw haar man kritiekloos moet volgen en grenzen te negeren of misbruik goed te praten. 

Het lijkt alsof dit boek hoofdstuk na hoofdstuk blijft hameren op onderwerping, bijna alsof herhaling twijfel moet wegdrukken. 🤔📖🔄

Veel moeite met citaat van Martha Peace

Hieronder deel ik een citaat van Martha Peace, waar ik veel moeite mee heb.

Citaat

God kan zelfs datgene wat slecht of kwaadaardig is (in het huwelijk) voor het bestwil van de vrouw gebruiken als het karakter van Christus zich in haar ontwikkelt. Gods doel wordt verwezenlijkt, ongeacht alles! Vrouwen worden dus opgeroepen om het 'vreugde te achten'. Je doet dit door midden in de beproevig te denken: 'Dit is goed voor mij en God heeft er een doel mee, anders zou Hij het niet toestaan. Dit is niet prettig maar ik schep vreugde uit het weten dat God in mijn leven aan het werk is om Zijn doelen te verwezenlijken.' 

🚫 Waarom klopt deze redenering niet helemaal?

De uitspraak "God gebruikt zelfs het kwaad in je huwelijk om je te vormen, dus je moet er vreugde in vinden" kan in sommige gevallen echt gevaarlijk en schadelijk zijn, vooral als het gebruikt wordt om vrouwen aan te moedigen om mishandeling of onrecht in hun huwelijk te verdragen zonder hulp te zoeken.

Ja de Heere kan lijden gebruiken om ons als vrouw te vormen, maar dat betekent niet dat vrouwen moeten blijven in situaties van mishandeling of ernstig onrecht, of dat ze het lijden klakkeloos als "goed" moeten accepteren. 

📖 Bijbels voorbeeld: Abigail en Nabal (1 Samuël 25)

Abigail was getrouwd met Nabal, een harde en boosaardige man. Toen Nabal David beledigde en hun gezin in gevaar bracht, ondernam Abigail actie. Ze wachtte niet passief af en zei niet: "Dit is goed voor mij, God heeft een doel met mijn lijden." Nee, ze nam het initiatief om vrede te brengen en haar gezin te beschermen (1 Samuël 25:18-35).

• God prijst Abigail voor haar wijsheid en moed.
• David zegt dat God haar gezonden heeft om een ramp te voorkomen (vers 32-33).
• Abigail werd niet aangespoord om onder Nabals slechte gedrag te blijven zonder iets te doen.

Waar ik langer over nadacht: Het is dus niet zo dat je als vrouw altijd maar "vreugde" moet vinden in het lijden binnen haar huwelijk. Soms roept God juist op tot handelen, grenzen stellen of bescherming zoeken.

📖 Nog een voorbeeld: Jezus confronteert onrecht (Johannes 2:13-17)

Jezus keurde kwaad niet goed en deed ook niet alsof onrecht "voor een goed doel" was. Hij dreef de handelaren uit de tempel omdat ze verkeerd handelden. Liefde is soms ook nee zeggen tegen kwaad.

🛑 Waarom ik Martha's uitspraak problematisch vind in huwelijkscontext?

1. Het kan misbruik legitimeren:
   Vrouwen kunnen denken dat ze geweld of vernedering moeten verdragen om “geestelijk te groeien.” Maar God haat onrecht (Psalm 11:5) en vraagt niemand om slachtoffer te blijven van kwaad. 

2. Het verdraait vreugde in beproevingen:
   Jakobus 1:2 zegt dat je vreugde mag vinden in het proces waarin God werkt, niet in het kwaad zelf. Mishandeling of aanhoudend onrecht hoort niet goedgepraat te worden.

3. Het negeert Gods hart voor recht en bescherming:
   Spreuken 31:8-9 zegt: "Doe je mond open voor de stomme, voor de rechtszaak van allen die verlaten zijn. Doe je mond open, oordeel rechtvaardig, en verdedig de ellendige en de arme."
   God wil bescherming voor de kwetsbare, niet passieve berusting.

✅ Wat is wél bijbels?

• Bid en zoek hulp als je lijdt in je huwelijk.
• Je mag verdrietig en boos zijn over onrecht. Jezus was dat ook!
• Zoek wijsheid zoals Abigail deed; soms betekent dat praten met een veilige persoon of stappen zetten om jezelf (en eventueel kinderen) te beschermen.
• Vreugde in beproevingen betekent weten dat God met je is en je helpt, niet dat je het lijden moet toejuichen.

Volgende keer? Ik stop ermee. 🚪💨

Martha Peace en intimiteit: Plicht of Plezier?

Twee dagen voor de bruiloft van haar dochter had Martha Peace een gesprek met haar dochter en haar vriendin. Ze vroegen om tips over seksualiteit binnen het huwelijk. Martha beschrijft in haar boek hoe bijzonder het was dat ze samen open konden praten over een onderwerp dat binnen christelijke kringen soms onbesproken blijft. Ze gebruikt dit gesprek als opstap naar haar hoofdstuk over intimiteit. 

Ze schrijft:

De seksuele band tussen man en vrouw is een geschenk van God voor het genot van fysieke intimiteit en de voortplanting van het leven. Alles wat God schiep is goed en lichamelijke intimiteit tussen man en vrouw is daarop geen uitzondering. (p. 155)

Iets goeds

Op het eerste gezicht is dit een mooie en Bijbels gefundeerde gedachte: God schiep het huwelijk en de seksuele band als iets goeds. Seksualiteit als gave van God, bedoeld voor vreugde, verbondenheid en voortplanting. Toch roept het vervolg in het hoofdstuk bij mij vragen op.

Mijn 2 zorgpunten

1. Seks als plicht om verleiding te voorkomen

Peace schrijft:

"Man en vrouw hebben beide seksuele verlangens. Maar aangezien de verlangens van een man vaak sterker zijn... gaf God de vrouw de opdracht om de fysieke behoeftes van haar man te vervullen." (p. 157)

Hier stokt het even bij mij. Heeft God de vrouw werkelijk de opdracht gegeven om de seksuele behoeften van haar man te vervullen omdat hij anders zou kunnen zondigen? Natuurlijk spreekt de Bijbel over wederzijds geven in het huwelijk (1 Korinthe 7), maar dit voelt alsof er iets mist. Alsof het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om haar man uit de zonde te houden. Dat legt een oneerlijke last op haar schouders en maakt intimiteit een soort "zonde-dempende taak." Intimiteit ontstaan toch uit liefde, niet uit angst dat hij anders afdwaalt?

😥 Context ver te zoeken

Bovendien is het teleurstellend dat Marta Peace de context van Paulus' woorden in 1 Korinthe 7 niet meeneemt. Zie vorige blog. Paulus schreef deze woorden tegen de achtergrond van een cultuur waarin seksualiteit vaak geen grenzen leek te kennen. In Korinthe waren extreme situaties aan de orde: een man die met de vrouw van zijn vader leefde (1 Korinthe 5), leden die prostituees bezochten, en andere vormen van seksuele losbandigheid (1 Korinthe 6). Sommigen in de gemeente dachten zelfs dat lichamelijkheid onbelangrijk was zolang je geestelijk 'vrij' was. In die context zegt Paulus:

"Ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man." (1 Korinthe 7:2)

Niet omdat verlangen op zich verkeerd zou zijn, maar om het een juiste, veilige plaats te geven. Paulus erkent de kracht van seksuele begeerte en wijst het huwelijk aan als de plek waar liefde, verlangen en trouw samenkomen. Het bredere plaatje ontbreekt bij Martha Peace, en dat vind ik jammer. 

Door die context weg te laten, klinkt het alsof Paulus zegt: "Voldoe aan elkaars verlangens, anders zit je fout! 😅" terwijl hij juist iets veel mooiers bedoelde: een liefdevolle, wederzijdse toewijding 💖 waarin man en vrouw elkaar omarmen in vertrouwen en verbondenheid 🌿🤝, temidden van de gebrokenheid en verleiding om hen heen 🌊💔.

2. Seks als een goddelijk gebod met een 'tegoedbon'

Ik vind het ook niet zo gezond dat Martha schrijft:

"Omdat het een gebod van God is dat een vrouw lichamelijk op haar man ingaat... Als het op dat moment onmogelijk is, kan de vrouw hem een 'tegoedbon' geven voor een specifiek later moment." (p. 158)

Een tegoedbon. "Gefeliciteerd! Deze bon geeft recht op één vrijpartij. In te wisselen tot volgende vrijdag." Het is een beetje komisch, maar tegelijkertijd ook pijnlijk. Dit maakt intimiteit bijna transactioneel. In plaats van dat seksualiteit iets is dat spontaan ontstaat uit liefde en verbondenheid, lijkt het hier te gaan om afspraken en beloftes inlossen. Is dat de relatie die God bedoelde: een huwelijk waarin je je partner 'een tegoed' verschuldigd bent?

Maar... een meevaller!

Gelukkig is dit hoofdstuk niet zo zwaar als sommige andere hoofdstukken. Er staan verrassend positieve en praktische tips in. Zo benadrukt Peace dat seksualiteit plezierig mag zijn:

"Dat fysieke intimiteit tussen man en vrouw plezierig is, wordt aangemoedigd door de Bijbel. Het moet leuk zijn." (p. 160)

Daar kan ik alleen maar amen op zeggen. Seks als gave, bedoeld om van te genieten — dat is een verademing tussen al het  "moeten" van Martha Peace. Ik waardeer het dat ze erkent dat de intensiteit soms kan verschillen en dat dat oké is.

Ook deze passage vond ik positief:

"Seksuele relaties moeten gelijkwaardig en wederzijds zijn." (p. 163)

Ja! Dít is het geluid dat ik graag eerder had gehoord. Er wordt gezegd dat beide partners initiatief mogen nemen en dat alles wat binnen het huwelijk gebeurt prettig en respectvol moet zijn. Intimiteit moet geen eenrichtingsverkeer zijn; het draait om wederkerigheid en zorg voor elkaar.

Bid ervoor!

En wie weet, voor sommige stellen kan dit ook bemoedigend zijn:

"Ik ken een man die samen met zijn vrouw bidt voor ze gemeenschap hebben." (p. 160)

Niet iedereen zal dat fijn vinden, maar het laat zien dat God betrekken in je relatie zelfs in de meest persoonlijke momenten iets moois kan zijn.

Mooie nuances in hoofdstuk 11

Ik zie dus in dit hoofdstuk (11) mooie nuances: plezier, gelijkwaardigheid en respect worden genoemd. En dat is een meevaller. Als het hele boek deze lijn had gevolgd, was mijn kritiek een stuk milder geweest.

Volgende blog: onderwerping: haar vreugde.Toen ik het hoofdstuk doorbladerde, dacht ik: Dat wordt wat.😬

--

 * Citaten met toestemming overgenomen uit: De Godvrezende vrouw ISBN: 9789079465521

Waarom Paulus zegt dat iedere man zijn eigen vrouw moet hebben?

Voorbereiding op hoofdstuk 11 van De Godvrezende Vrouw

In 1 Korintiërs 7:2 schrijft Paulus:

"Maar ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man."

Deze uitspraak klinkt eenvoudig, maar waarom spreekt Paulus dit zo direct uit? Wat speelde er in Korinthe waardoor hij het nodig vond dit te benadrukken? Om hoofdstuk 11 van De Godvrezende Vrouw goed te bespreken, is het belangrijk de achtergrond te begrijpen.

Korinthe: Een stad vol losbandigheid

Korinthe was een grote, welvarende handelsstad, waar mensen uit allerlei landen samenkwamen. Met rijkdom en drukte kwam ook moreel verval. Seksuele losbandigheid was er overal zichtbaar en volledig geaccepteerd. In de stad stond een tempel gewijd aan Aphrodite, waar prostitutie onderdeel was van de religieuze rituelen. Mannen gingen daarheen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Maar het ging verder dan dat. Seksuele zonde in Korinthe was niet beperkt tot overspel of tempelprostitutie. Er waren ernstige problemen, waaronder seks tussen mannen, het gebruik van schandknapen (jonge jongens die seksueel werden misbruikt) en andere vormen van ontucht. In die tijd was dit diep verankerd in de Griekse cultuur en werd het nauwelijks als verkeerd gezien.

De gemeente: Een kerk vol nieuwe gelovigen met oud gedrag

De gemeente in Korinthe bestond uit mensen die net tot geloof waren gekomen. Ze waren gered uit die losbandige wereld, maar hun oude gewoonten en denkwijzen lieten zich niet zomaar los. Ze leefden jarenlang in een cultuur waarin seksualiteit geen grenzen leek te kennen. Sommigen dachten zelfs dat lichamelijkheid onbelangrijk was, zolang je geestelijk maar ‘vrij’ was.

Dit leidde tot grote problemen binnen de gemeente. In eerdere hoofdstukken van de brief (1 Korintiërs 5 en 6) wijst Paulus op grove zonden:

• Een man had een relatie met de vrouw van zijn vader, en de gemeente deed er niets aan.
• Er waren leden die nog steeds prostituees bezochten.
• Seksuele relaties tussen mannen, en het misbruik van jongens, kwamen voor.

Paulus laat er geen misverstand over bestaan: “Jullie lichaam is een tempel van de Heilige Geest” (1 Korintiërs 6:19). Wat je met je lichaam doet, doet ertoe. Ontucht breekt niet alleen relaties, maar tast ook de relatie met God aan.

Waarom Paulus het huwelijk aanwijst

In die context zegt Paulus: "Ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man." Hij wijst het huwelijk aan als de juiste plek voor seksualiteit. Niet omdat verlangen verkeerd is, maar omdat het buiten het huwelijk leidt tot pijn, schade en afstand tot God.

Paulus erkent dat seksuele begeerte een krachtig verlangen is. Hij zegt niet: "Onderdruk je verlangen," maar "Geef het een goede plaats." Het huwelijk is daarvoor door God ingesteld – een veilige, toegewijde relatie waarbinnen liefde, verlangen en trouw samenkomen.

Meer dan regels: Een oproep tot heiligheid

Paulus’ woorden gaan verder dan praktische tips om verleiding te vermijden. Hij roept de Korintiërs op tot een leven dat past bij hun nieuwe identiteit in Christus. In 1 Korintiërs 6:11 herinnert hij hen eraan:

"En sommigen van u waren dat vroeger; maar u bent gewassen, u bent geheiligd, u bent gerechtvaardigd in de Naam van de Heere Jezus."

Met andere woorden: "Dat was jullie oude leven. Nu is alles anders. Leef daar ook naar."

Ter voorbereiding op de bespreking

Als ik straks hoofdstuk 11 lees, in het boek van Martha Peace, houdt ik de situatie van de Korintiërs in gedachten. Zou zij dat ook doen? Dat lees je in mijn volgende blog.