Martha Peace over (alweer) Onderwerping

Hoofdstuk 12... zucht, gaat alwéér dat onderwerp: onderwerping. Het loopt als een rode draad door het boek. Ik zag op het wereldwijde web dat vooral jonge christelijke vrouwen dit hoofdstuk aanprijzen in hun blogs. Hoe dan? 

😎 Heb ik een andere editie? 

Onderwerping brengt vreugde

Hoofdstuk 12 is kort. Het heeft een simpele boodschap: onderwerping brengt vreugde. En wie verlangt er nu niet vreugde in haar huwelijk? Martha vertelt ons vrouwen, dat gehoorzaamheid aan je man niet alleen je plicht is, maar zelfs je hartsverlangen zou moeten zijn. 

Citaat: 

Binnen het gezin heeft God de man het gezag over de vrouw gegeven voor haar bescherming (Efeze 5:28-29). Onderwerping aan haar man in in feite het hart van God voor de christelijke vrouw. God vind het zo belangrijk dat Hij onderwerping aan haar man als een uiting stelt van 'wandelen met de Heere', 'in de wil van God zijn, en vervuld zijn met de Heilige Geest' (Efeze 5:15-18). Vaak ziet een vrouw het belang van haar onderwerping niet duidelijk omdat ze gericht is op wat haar man fout doet. In plaats daarvan moet ze leren om zich te focussen op haar verantwoordelijkheid, en dat is hem liefhebben, hem respecteren en zich aan hem onderwerpen.

Ik denk dat Martha de verzen uit Efeze toentertijd niet echt bestudeerde in hun context. Heb jij de brief van Paulus wel eens in één keer uitgelezen? Doen! 

Wederzijdse liefde en toewijding in de gemeente maar ook thuis

Efeze 5 draait om een hiërarchisch model waarin de man over de vrouw heerst, maar om wederzijdse liefde en toewijding in de gemeente maar ook thuis. Daarom mist het citaat van Martha de kern. Zij legt in dit hoofdstuk vooral de nadruk op onderwerping als kern van het geestelijk leven van de vrouw, maar mist dat Paulus begint met: "Wees elkaar onderdanig in de vreze Gods" (Efeze 5:21). 

Is het niet zo dat het huwelijk iets mag weerspiegelen van de verhouding tussen Christus en de gemeente? Als een man zich zo ontwikkelt in zijn huwelijk, dat hij steeds meer op Christus gaat lijken, wordt onderwerping geen eenrichtingsverkeer, maar ontstaat er wederzijdse liefde, wederzijds respect en wederzijdseopoffering. 

Leert de Bijbel het zoals Martha het brengt?

Martha's idee dat je in moeilijke omstandigheden vreugde kunt vinden omdat God met je bezig is, klinkt op het eerste gehoor bijbels en bemoedigend. Maar het roept vragen op. Moet vreugde in lijden echt voortkomen uit de onderwerping van vrouwen aan hun man? Leert de Bijbel dat werkelijk? 

Natuurlijk is het goed om Gods hand te zoeken in moeilijke tijden, als kind van God wil je niet anders dan schuilen bij Hem. Maar het wordt gevaarlijk als dat ook betekent dat een vrouw haar man kritiekloos moet volgen en grenzen te negeren of misbruik goed te praten. 

Het lijkt alsof dit boek hoofdstuk na hoofdstuk blijft hameren op onderwerping, bijna alsof herhaling twijfel moet wegdrukken. 🤔📖🔄

Veel moeite met citaat van Martha Peace

Hieronder deel ik een citaat van Martha Peace, waar ik veel moeite mee heb.

Citaat

God kan zelfs datgene wat slecht of kwaadaardig is (in het huwelijk) voor het bestwil van de vrouw gebruiken als het karakter van Christus zich in haar ontwikkelt. Gods doel wordt verwezenlijkt, ongeacht alles! Vrouwen worden dus opgeroepen om het 'vreugde te achten'. Je doet dit door midden in de beproevig te denken: 'Dit is goed voor mij en God heeft er een doel mee, anders zou Hij het niet toestaan. Dit is niet prettig maar ik schep vreugde uit het weten dat God in mijn leven aan het werk is om Zijn doelen te verwezenlijken.' 

🚫 Waarom klopt deze redenering niet helemaal?

De uitspraak "God gebruikt zelfs het kwaad in je huwelijk om je te vormen, dus je moet er vreugde in vinden" kan in sommige gevallen echt gevaarlijk en schadelijk zijn, vooral als het gebruikt wordt om vrouwen aan te moedigen om mishandeling of onrecht in hun huwelijk te verdragen zonder hulp te zoeken.

Ja de Heere kan lijden gebruiken om ons als vrouw te vormen, maar dat betekent niet dat vrouwen moeten blijven in situaties van mishandeling of ernstig onrecht, of dat ze het lijden klakkeloos als "goed" moeten accepteren. 

📖 Bijbels voorbeeld: Abigail en Nabal (1 Samuël 25)

Abigail was getrouwd met Nabal, een harde en boosaardige man. Toen Nabal David beledigde en hun gezin in gevaar bracht, ondernam Abigail actie. Ze wachtte niet passief af en zei niet: "Dit is goed voor mij, God heeft een doel met mijn lijden." Nee, ze nam het initiatief om vrede te brengen en haar gezin te beschermen (1 Samuël 25:18-35).

• God prijst Abigail voor haar wijsheid en moed.
• David zegt dat God haar gezonden heeft om een ramp te voorkomen (vers 32-33).
• Abigail werd niet aangespoord om onder Nabals slechte gedrag te blijven zonder iets te doen.

Waar ik langer over nadacht: Het is dus niet zo dat je als vrouw altijd maar "vreugde" moet vinden in het lijden binnen haar huwelijk. Soms roept God juist op tot handelen, grenzen stellen of bescherming zoeken.

📖 Nog een voorbeeld: Jezus confronteert onrecht (Johannes 2:13-17)

Jezus keurde kwaad niet goed en deed ook niet alsof onrecht "voor een goed doel" was. Hij dreef de handelaren uit de tempel omdat ze verkeerd handelden. Liefde is soms ook nee zeggen tegen kwaad.

🛑 Waarom ik Martha's uitspraak problematisch vind in huwelijkscontext?

1. Het kan misbruik legitimeren:
   Vrouwen kunnen denken dat ze geweld of vernedering moeten verdragen om “geestelijk te groeien.” Maar God haat onrecht (Psalm 11:5) en vraagt niemand om slachtoffer te blijven van kwaad. 

2. Het verdraait vreugde in beproevingen:
   Jakobus 1:2 zegt dat je vreugde mag vinden in het proces waarin God werkt, niet in het kwaad zelf. Mishandeling of aanhoudend onrecht hoort niet goedgepraat te worden.

3. Het negeert Gods hart voor recht en bescherming:
   Spreuken 31:8-9 zegt: "Doe je mond open voor de stomme, voor de rechtszaak van allen die verlaten zijn. Doe je mond open, oordeel rechtvaardig, en verdedig de ellendige en de arme."
   God wil bescherming voor de kwetsbare, niet passieve berusting.

✅ Wat is wél bijbels?

• Bid en zoek hulp als je lijdt in je huwelijk.
• Je mag verdrietig en boos zijn over onrecht. Jezus was dat ook!
• Zoek wijsheid zoals Abigail deed; soms betekent dat praten met een veilige persoon of stappen zetten om jezelf (en eventueel kinderen) te beschermen.
• Vreugde in beproevingen betekent weten dat God met je is en je helpt, niet dat je het lijden moet toejuichen.

Volgende keer? Ik stop ermee. 🚪💨

Martha Peace en intimiteit: Plicht of Plezier?

Twee dagen voor de bruiloft van haar dochter had Martha Peace een gesprek met haar dochter en haar vriendin. Ze vroegen om tips over seksualiteit binnen het huwelijk. Martha beschrijft in haar boek hoe bijzonder het was dat ze samen open konden praten over een onderwerp dat binnen christelijke kringen soms onbesproken blijft. Ze gebruikt dit gesprek als opstap naar haar hoofdstuk over intimiteit. 

Ze schrijft:

De seksuele band tussen man en vrouw is een geschenk van God voor het genot van fysieke intimiteit en de voortplanting van het leven. Alles wat God schiep is goed en lichamelijke intimiteit tussen man en vrouw is daarop geen uitzondering. (p. 155)

Iets goeds

Op het eerste gezicht is dit een mooie en Bijbels gefundeerde gedachte: God schiep het huwelijk en de seksuele band als iets goeds. Seksualiteit als gave van God, bedoeld voor vreugde, verbondenheid en voortplanting. Toch roept het vervolg in het hoofdstuk bij mij vragen op.

Mijn 2 zorgpunten

1. Seks als plicht om verleiding te voorkomen

Peace schrijft:

"Man en vrouw hebben beide seksuele verlangens. Maar aangezien de verlangens van een man vaak sterker zijn... gaf God de vrouw de opdracht om de fysieke behoeftes van haar man te vervullen." (p. 157)

Hier stokt het even bij mij. Heeft God de vrouw werkelijk de opdracht gegeven om de seksuele behoeften van haar man te vervullen omdat hij anders zou kunnen zondigen? Natuurlijk spreekt de Bijbel over wederzijds geven in het huwelijk (1 Korinthe 7), maar dit voelt alsof er iets mist. Alsof het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om haar man uit de zonde te houden. Dat legt een oneerlijke last op haar schouders en maakt intimiteit een soort "zonde-dempende taak." Intimiteit ontstaan toch uit liefde, niet uit angst dat hij anders afdwaalt?

😥 Context ver te zoeken

Bovendien is het teleurstellend dat Marta Peace de context van Paulus' woorden in 1 Korinthe 7 niet meeneemt. Zie vorige blog. Paulus schreef deze woorden tegen de achtergrond van een cultuur waarin seksualiteit vaak geen grenzen leek te kennen. In Korinthe waren extreme situaties aan de orde: een man die met de vrouw van zijn vader leefde (1 Korinthe 5), leden die prostituees bezochten, en andere vormen van seksuele losbandigheid (1 Korinthe 6). Sommigen in de gemeente dachten zelfs dat lichamelijkheid onbelangrijk was zolang je geestelijk 'vrij' was. In die context zegt Paulus:

"Ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man." (1 Korinthe 7:2)

Niet omdat verlangen op zich verkeerd zou zijn, maar om het een juiste, veilige plaats te geven. Paulus erkent de kracht van seksuele begeerte en wijst het huwelijk aan als de plek waar liefde, verlangen en trouw samenkomen. Het bredere plaatje ontbreekt bij Martha Peace, en dat vind ik jammer. 

Door die context weg te laten, klinkt het alsof Paulus zegt: "Voldoe aan elkaars verlangens, anders zit je fout! 😅" terwijl hij juist iets veel mooiers bedoelde: een liefdevolle, wederzijdse toewijding 💖 waarin man en vrouw elkaar omarmen in vertrouwen en verbondenheid 🌿🤝, temidden van de gebrokenheid en verleiding om hen heen 🌊💔.

2. Seks als een goddelijk gebod met een 'tegoedbon'

Ik vind het ook niet zo gezond dat Martha schrijft:

"Omdat het een gebod van God is dat een vrouw lichamelijk op haar man ingaat... Als het op dat moment onmogelijk is, kan de vrouw hem een 'tegoedbon' geven voor een specifiek later moment." (p. 158)

Een tegoedbon. "Gefeliciteerd! Deze bon geeft recht op één vrijpartij. In te wisselen tot volgende vrijdag." Het is een beetje komisch, maar tegelijkertijd ook pijnlijk. Dit maakt intimiteit bijna transactioneel. In plaats van dat seksualiteit iets is dat spontaan ontstaat uit liefde en verbondenheid, lijkt het hier te gaan om afspraken en beloftes inlossen. Is dat de relatie die God bedoelde: een huwelijk waarin je je partner 'een tegoed' verschuldigd bent?

Maar... een meevaller!

Gelukkig is dit hoofdstuk niet zo zwaar als sommige andere hoofdstukken. Er staan verrassend positieve en praktische tips in. Zo benadrukt Peace dat seksualiteit plezierig mag zijn:

"Dat fysieke intimiteit tussen man en vrouw plezierig is, wordt aangemoedigd door de Bijbel. Het moet leuk zijn." (p. 160)

Daar kan ik alleen maar amen op zeggen. Seks als gave, bedoeld om van te genieten — dat is een verademing tussen al het  "moeten" van Martha Peace. Ik waardeer het dat ze erkent dat de intensiteit soms kan verschillen en dat dat oké is.

Ook deze passage vond ik positief:

"Seksuele relaties moeten gelijkwaardig en wederzijds zijn." (p. 163)

Ja! Dít is het geluid dat ik graag eerder had gehoord. Er wordt gezegd dat beide partners initiatief mogen nemen en dat alles wat binnen het huwelijk gebeurt prettig en respectvol moet zijn. Intimiteit moet geen eenrichtingsverkeer zijn; het draait om wederkerigheid en zorg voor elkaar.

Bid ervoor!

En wie weet, voor sommige stellen kan dit ook bemoedigend zijn:

"Ik ken een man die samen met zijn vrouw bidt voor ze gemeenschap hebben." (p. 160)

Niet iedereen zal dat fijn vinden, maar het laat zien dat God betrekken in je relatie zelfs in de meest persoonlijke momenten iets moois kan zijn.

Mooie nuances in hoofdstuk 11

Ik zie dus in dit hoofdstuk (11) mooie nuances: plezier, gelijkwaardigheid en respect worden genoemd. En dat is een meevaller. Als het hele boek deze lijn had gevolgd, was mijn kritiek een stuk milder geweest.

Volgende blog: onderwerping: haar vreugde.Toen ik het hoofdstuk doorbladerde, dacht ik: Dat wordt wat.😬

--

 * Citaten met toestemming overgenomen uit: De Godvrezende vrouw ISBN: 9789079465521

Waarom Paulus zegt dat iedere man zijn eigen vrouw moet hebben?

 Voorbereiding op hoofdstuk 11 van De Godvrezende Vrouw

In 1 Korintiërs 7:2 schrijft Paulus:

"Maar ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man."

Deze uitspraak klinkt eenvoudig, maar waarom spreekt Paulus dit zo direct uit? Wat speelde er in Korinthe waardoor hij het nodig vond dit te benadrukken? Om hoofdstuk 11 van De Godvrezende Vrouw goed te bespreken, is het belangrijk de achtergrond te begrijpen.

Korinthe: Een stad vol losbandigheid

Korinthe was een grote, welvarende handelsstad, waar mensen uit allerlei landen samenkwamen. Met rijkdom en drukte kwam ook moreel verval. Seksuele losbandigheid was er overal zichtbaar en volledig geaccepteerd. In de stad stond een tempel gewijd aan Aphrodite, waar prostitutie onderdeel was van de religieuze rituelen. Mannen gingen daarheen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Maar het ging verder dan dat. Seksuele zonde in Korinthe was niet beperkt tot overspel of tempelprostitutie. Er waren ernstige problemen, waaronder seks tussen mannen, het gebruik van schandknapen (jonge jongens die seksueel werden misbruikt) en andere vormen van ontucht. In die tijd was dit diep verankerd in de Griekse cultuur en werd het nauwelijks als verkeerd gezien.

De gemeente: Een kerk vol nieuwe gelovigen met oud gedrag

De gemeente in Korinthe bestond uit mensen die net tot geloof waren gekomen. Ze waren gered uit die losbandige wereld, maar hun oude gewoonten en denkwijzen lieten zich niet zomaar los. Ze leefden jarenlang in een cultuur waarin seksualiteit geen grenzen leek te kennen. Sommigen dachten zelfs dat lichamelijkheid onbelangrijk was, zolang je geestelijk maar ‘vrij’ was.

Dit leidde tot grote problemen binnen de gemeente. In eerdere hoofdstukken van de brief (1 Korintiërs 5 en 6) wijst Paulus op grove zonden:

• Een man had een relatie met de vrouw van zijn vader, en de gemeente deed er niets aan.
• Er waren leden die nog steeds prostituees bezochten.
• Seksuele relaties tussen mannen, en het misbruik van jongens, kwamen voor.

Paulus laat er geen misverstand over bestaan: “Jullie lichaam is een tempel van de Heilige Geest” (1 Korintiërs 6:19). Wat je met je lichaam doet, doet ertoe. Ontucht breekt niet alleen relaties, maar tast ook de relatie met God aan.

Waarom Paulus het huwelijk aanwijst

In die context zegt Paulus: "Ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man." Hij wijst het huwelijk aan als de juiste plek voor seksualiteit. Niet omdat verlangen verkeerd is, maar omdat het buiten het huwelijk leidt tot pijn, schade en afstand tot God.

Paulus erkent dat seksuele begeerte een krachtig verlangen is. Hij zegt niet: "Onderdruk je verlangen," maar "Geef het een goede plaats." Het huwelijk is daarvoor door God ingesteld – een veilige, toegewijde relatie waarbinnen liefde, verlangen en trouw samenkomen.

Meer dan regels: Een oproep tot heiligheid

Paulus’ woorden gaan verder dan praktische tips om verleiding te vermijden. Hij roept de Korintiërs op tot een leven dat past bij hun nieuwe identiteit in Christus. In 1 Korintiërs 6:11 herinnert hij hen eraan:

"En sommigen van u waren dat vroeger; maar u bent gewassen, u bent geheiligd, u bent gerechtvaardigd in de Naam van de Heere Jezus."

Met andere woorden: "Dat was jullie oude leven. Nu is alles anders. Leef daar ook naar."

Ter voorbereiding op de bespreking

Als ik straks hoofdstuk 11 lees, in het boek van Martha Peace, houdt ik de situatie van de Korintiërs in gedachten. Zou zij dat ook doen? Dat lees je in mijn volgende blog.