Twee dagen voor de bruiloft van haar dochter had Martha Peace een gesprek met haar dochter en haar vriendin. Ze vroegen om tips over seksualiteit binnen het huwelijk. Martha beschrijft in haar boek hoe bijzonder het was dat ze samen open konden praten over een onderwerp dat binnen christelijke kringen soms onbesproken blijft. Ze gebruikt dit gesprek als opstap naar haar hoofdstuk over intimiteit.
Ze schrijft:
De seksuele band tussen man en vrouw is een geschenk van God voor het genot van fysieke intimiteit en de voortplanting van het leven. Alles wat God schiep is goed en lichamelijke intimiteit tussen man en vrouw is daarop geen uitzondering. (p. 155)
Iets goeds
Op het eerste gezicht is dit een mooie en Bijbels gefundeerde gedachte: God schiep het huwelijk en de seksuele band als iets goeds. Seksualiteit als gave van God, bedoeld voor vreugde, verbondenheid en voortplanting. Toch roept het vervolg in het hoofdstuk bij mij vragen op.
Mijn 2 zorgpunten
1. Seks als plicht om verleiding te voorkomen
Peace schrijft:
"Man en vrouw hebben beide seksuele verlangens. Maar aangezien de verlangens van een man vaak sterker zijn... gaf God de vrouw de opdracht om de fysieke behoeftes van haar man te vervullen." (p. 157)
Hier stokt het even bij mij. Heeft God de vrouw werkelijk de opdracht gegeven om de seksuele behoeften van haar man te vervullen omdat hij anders zou kunnen zondigen? Natuurlijk spreekt de Bijbel over wederzijds geven in het huwelijk (1 Korinthe 7), maar dit voelt alsof er iets mist. Alsof het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om haar man uit de zonde te houden. Dat legt een oneerlijke last op haar schouders en maakt intimiteit een soort "zonde-dempende taak." Intimiteit ontstaan toch uit liefde, niet uit angst dat hij anders afdwaalt?
😥 Context ver te zoeken
Bovendien is het teleurstellend dat Marta Peace de context van Paulus' woorden in 1 Korinthe 7 niet meeneemt. Zie vorige blog. Paulus schreef deze woorden tegen de achtergrond van een cultuur waarin seksualiteit vaak geen grenzen leek te kennen. In Korinthe waren extreme situaties aan de orde: een man die met de vrouw van zijn vader leefde (1 Korinthe 5), leden die prostituees bezochten, en andere vormen van seksuele losbandigheid (1 Korinthe 6). Sommigen in de gemeente dachten zelfs dat lichamelijkheid onbelangrijk was zolang je geestelijk 'vrij' was. In die context zegt Paulus:
"Ter voorkoming van ontucht moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man." (1 Korinthe 7:2)
Niet omdat verlangen op zich verkeerd zou zijn, maar om het een juiste, veilige plaats te geven. Paulus erkent de kracht van seksuele begeerte en wijst het huwelijk aan als de plek waar liefde, verlangen en trouw samenkomen. Het bredere plaatje ontbreekt bij Martha Peace, en dat vind ik jammer.
Door die context weg te laten, klinkt het alsof Paulus zegt: "Voldoe aan elkaars verlangens, anders zit je fout! 😅" terwijl hij juist iets veel mooiers bedoelde: een liefdevolle, wederzijdse toewijding 💖 waarin man en vrouw elkaar omarmen in vertrouwen en verbondenheid 🌿🤝, temidden van de gebrokenheid en verleiding om hen heen 🌊💔.
2. Seks als een goddelijk gebod met een 'tegoedbon'
Ik vind het ook niet zo gezond dat Martha schrijft:
"Omdat het een gebod van God is dat een vrouw lichamelijk op haar man ingaat... Als het op dat moment onmogelijk is, kan de vrouw hem een 'tegoedbon' geven voor een specifiek later moment." (p. 158)
Een tegoedbon. "Gefeliciteerd! Deze bon geeft recht op één vrijpartij. In te wisselen tot volgende vrijdag." Het is een beetje komisch, maar tegelijkertijd ook pijnlijk. Dit maakt intimiteit bijna transactioneel. In plaats van dat seksualiteit iets is dat spontaan ontstaat uit liefde en verbondenheid, lijkt het hier te gaan om afspraken en beloftes inlossen. Is dat de relatie die God bedoelde: een huwelijk waarin je je partner 'een tegoed' verschuldigd bent?
Maar... een meevaller!
Gelukkig is dit hoofdstuk niet zo zwaar als sommige andere hoofdstukken. Er staan verrassend positieve en praktische tips in. Zo benadrukt Peace dat seksualiteit plezierig mag zijn:
"Dat fysieke intimiteit tussen man en vrouw plezierig is, wordt aangemoedigd door de Bijbel. Het moet leuk zijn." (p. 160)
Daar kan ik alleen maar amen op zeggen. Seks als gave, bedoeld om van te genieten — dat is een verademing tussen al het "moeten" van Martha Peace. Ik waardeer het dat ze erkent dat de intensiteit soms kan verschillen en dat dat oké is.
Ook deze passage vond ik positief:
"Seksuele relaties moeten gelijkwaardig en wederzijds zijn." (p. 163)
Ja! Dít is het geluid dat ik graag eerder had gehoord. Er wordt gezegd dat beide partners initiatief mogen nemen en dat alles wat binnen het huwelijk gebeurt prettig en respectvol moet zijn. Intimiteit moet geen eenrichtingsverkeer zijn; het draait om wederkerigheid en zorg voor elkaar.
Bid ervoor!
En wie weet, voor sommige stellen kan dit ook bemoedigend zijn:
"Ik ken een man die samen met zijn vrouw bidt voor ze gemeenschap hebben." (p. 160)
Niet iedereen zal dat fijn vinden, maar het laat zien dat God betrekken in je relatie zelfs in de meest persoonlijke momenten iets moois kan zijn.
Mooie nuances in hoofdstuk 11
Ik zie dus in dit hoofdstuk (11) mooie nuances: plezier, gelijkwaardigheid en respect worden genoemd. En dat is een meevaller. Als het hele boek deze lijn had gevolgd, was mijn kritiek een stuk milder geweest.
Volgende blog: onderwerping: haar vreugde.Toen ik het hoofdstuk doorbladerde, dacht ik: Dat wordt wat.😬
--
* Citaten met toestemming overgenomen uit: De Godvrezende vrouw ISBN: 9789079465521
Geen opmerkingen:
Een reactie posten