Ik kom toch nog een keer terug op hoofdstuk 9. Waarom? Omdat Martha Peace een belangrijk, maar zwaar onderwerp bespreekt: gewelddadige partners. Ze gaat het niet uit de weg, en dat verdient aandacht. Tegelijkertijd wil ik er een gezonde reflectie op geven in deze blog. Met een paar kritische punten rond vergeving en veiligheid.
Je vindt hieronder:
👉 Het letterlijke citaat van Martha Peace over dit onderwerp
👉 Mijn kritische kanttekeningen en reflecties daarop
👉 Een vooruitblik: als hoofdstuk 14 aan de beurt is, kom ik hier uitgebreider op terug.
1. Wat zegt Martha Peace?
Hier is de (bijna) letterlijke tekst uit hoofdstuk 9:
"Een vrouw die ik begeleidde, had een man die een gewelddadig persoon was. Hij had woedeaanvallen. Hij zei dan gemene, wrede dingen en sloeg haar. Achteraf bood hij altijd zijn excuses aan. Omdat het een terugkerend patroon van zonde in zijn leven was, zei ze: 'Ik vergeef het je, maar ik kan je niet vertrouwen. Daarom moet één van ons de leiders van de gemeente op de hoogte stellen van jouw probleem met de zonde van boosheid. Wil jij dat zelf doen of zal ik het doen?' Terwijl hij zichzelf onder het gezag van de gemeente stelde, nam haar vertrouwen in hem gaandeweg toe. Het was zijn verantwoordelijkheid om haar vertrouwen terug te winnen, maar het was haar verantwoordelijkheid om zich van haar bitterheid te bekeren en hem te vergeven. Als een man niet met een redelijke verantwoording meewerkt, kan de vrouw gebruik maken van één van de andere wegen om haar te beschermen. Deze worden in hoofdstuk 14 uitgelegd." *
Martha Peace maakt hier een paar dingen duidelijk:
- Vergeving en vertrouwen zijn twee verschillende dingen.
- Een patroon van geweld moet worden gemeld aan de kerkleiders.
- De man is verantwoordelijk voor herstel van vertrouwen; de vrouw voor het loslaten van bitterheid.
- Als de man niet meewerkt, zijn er andere stappen mogelijk (die in hoofdstuk 14 worden besproken).
2. Reflectie: waardering én kritische kanttekeningen
Ik waardeer het zo dat Martha geweld niet bagatelliseert. Ze erkent het probleem en roept op tot actie – dat vind ik positief. Toch zijn er punten die om nuancering vragen.
a. Vergeving: een proces, geen verplichting die je ‘even doet’
Peace schrijft: "Het was haar verantwoordelijkheid om zich van haar bitterheid te bekeren en hem te vergeven."
🔎 Mijn kanttekening:
- Vergeving is belangrijk, maar geen eenvoudige opdracht – zeker niet na geweld.
- Het is een proces, geen knop. Iemand kan willen vergeven en toch tijd nodig hebben.
- Vergeving mag niet afgedwongen worden. Het moet uit vrije wil komen, niet uit schuldgevoel.
- Bovendien: vergeven betekent niet dat je grenzen moet laten varen. Grenzen stellen is gezond.
💠Vergeving kan helend zijn, maar vraagt ruimte voor de worsteling die erbij hoort.
b. Veiligheid eerst: direct gevaar vraagt om onmiddellijke actie
Peace stelt voor om het geweld aan de kerkleiders te melden. Dat kan een stap zijn, maar... wat als er direct gevaar is? Wat als er sprake is van acuut geweld, bedreiging of – ook schrijnend – incest?
🔎 Mijn kritiek:
- In directe noodsituaties moet veiligheid prioriteit hebben. Wacht niet op gesprekken of kerkelijke processen.
- Bel hulpdiensten, zoek een veilige plek. Bescherming is belangrijker dan een vergevingsproces op dat moment.
- Peace noemt die urgentie hier niet – dat is een gemiste kans. Slachtoffers mogen nooit het gevoel krijgen dat ze eerst een ‘proces’ moeten volgen terwijl hun veiligheid in gevaar is.
💥 Veiligheid is niet onderhandelbaar. Hier had Peace veel duidelijker moeten zijn.
c. Vertrouwen herstellen? Dat mag tijd kosten
Peace zegt: "Het was zijn verantwoordelijkheid om haar vertrouwen terug te winnen." Dat klopt – maar dat proces kan lang duren.
🔎 Mijn reflectie:
- Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Soms komt het nooit terug – en dat mag.
- Er mag geen druk liggen op ‘snelle vergeving en herstel’.
- Soms is wantrouwen een gezonde, beschermende reactie.
- Herstel betekent niet automatisch dat alles weer ‘zoals vroeger’ moet worden.
💠Vergeving mag gegeven worden; vertrouwen moet worden verdiend – en dat kost tijd.
---
3. Vooruitblik naar hoofdstuk 14
✅ Het is goed dat Peace geweld niet wegmoffelt.
✅ Haar onderscheid tussen vergeving en vertrouwen is waardevol.
🚩 Maar: vergeving vraagt tijd. Het mag niet worden opgedrongen.
🚩 Veiligheid moet altijd voorop staan – vooral bij directe dreiging.
🚩 Vertrouwen herstellen is een lang, soms onmogelijk traject. Dat mag erkend worden.
Ik kom hier later dus zeker nog op terug als hoofdstuk 14 aan bod komt. Maar voor nu: heb je hier mee te maken: zorg voor jezelf. Jij bent het waard om beschermd en gehoord te worden. 💙
---
Belangrijk voor lezers in Nederland:
Martha Peace, bekend van haar boek The Excellent Wife, adviseert vrouwen in gewelddadige relaties vaak om zich te richten op vergeving en onderwerping aan hun echtgenoot, zelfs in gevallen van misbruik. Deze benadering kan de ernst van huiselijk geweld en de noodzaak van professionele hulp en juridische stappen onderschatten. Critici wijzen erop dat haar adviezen vrouwen kunnen ontmoedigen om hulp te zoeken buiten de kerkelijke gemeenschap, wat hun veiligheid en welzijn in gevaar kan brengen. Het is essentieel om te erkennen dat huiselijk geweld een ernstig misdrijf is dat onmiddellijke aandacht en interventie vereist.
Professionele hulp en het inschakelen van de juiste autoriteiten zijn cruciaal om de veiligheid en het welzijn van het slachtoffer te waarborgen. Voor meer informatie over de kritiek op Martha Peace's benadering, volg deze link A cry for justice
Video: bespreking van De Godvrezende Vrouw
Voor een diepgaandere bespreking van de problemen met The Excellent Wife van Martha Peace, bekijk de volgende video. Het is in het Engels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten