Een zieke man is als een extra kind

Kijk wat ik hier heb gevonden!" zei mijn man enthousiast terwijl hij gaf me de uitgescheurde pagina uit een magazine gaf. "Dit lijkt wel iets voor jouw blog." Ik nam het aan, las het door en lachte. "Oh ja, hier moet ik echt over schrijven."

Het gaat over tegeltjeswijsheid: "Een zieke man is als een extra kind." A. onthult bij dit tegeltje een familietraditie. [1]

In mijn eigen woorden samengevat:

Wanneer haar vader vroeger ziek was, volgde hij direct een aspirine-ritueel, met strepsils en een stoomsessie boven een pannetje. Bij identieke klachten snoot haar moeder alleen haar neus en ging gewoon door. A. zegt dat haar man en twee volwassen zoons nu datzelfde gedrag vertonen. Bij de lichtste verkoudheid duiken ze in een dampend bad, rapporteren elke dertig minuten uitvoerig over hun kwalen en smeken om bovenmatige aandacht. En dan willen ze ook nog hoestdrank, een warme kruik en wat lekkers. En een moeder staat natuurlijk paraat. A. geniet stiekem van het zorgen voor haar eigenzinnige clan. Wanneer ze dit fenomeen met andere vrouwen bespreekt, knikken ze instemmend: "Een zieke man is als een extra kind." 

Het triggerde me enorm en ik zou tegen A willen zeggen: Wanneer jij ze zo pampert, laat ze dan alsjeblieft niet in hun hemd staan in een christelijk magazine. 

Mijn vragen

1. Waar blijft de ruimte voor de kwetsbaarheid van de man? 
2. Waarom zou hij niet gewoon kunnen zeggen dat hij zich niet lekker voelt en een pilletje wil
3. Waarom zou het als positief moeten worden beschouwd dat de vrouw en moeder doorgaat ondanks een griep?

Grappig? Mwah...
Het stukje in het magazine lijkt misschien grappig voor vrouwen die gewend zijn zichzelf weg te cijferen. Nuchter bezien is het gewoon onhandig artikel; generaliserend wat betreft man/vrouw.

De werkelijkheid van het leven naast een zieke partner voelt anders. Ondanks alle uitdagingen biedt het gouden momenten en mogelijkheden tot groei. Ik zou die periode van 3 jaar dat mijn man worstelde met zijn tweede burn-out niet willen missen maar ik houd er rekening mee dat andere mensen het niet zo ervaren. 

Niet mijn familiewijsheid

En wat als je volwassen kind depressief is? Aaaah, als ik te lang inzoom krijg ik steeds meer vragen naar aanleiding van dit artikel en dat wil ik niet. Het was gewoon een leukigheidje van het magazine toch? Familiewijsheid staat erboven. Eh... niet mijn familiewijsheid.

Extra kind?
Laten we eerlijk zijn, een zieke man of zoon als een extra kind zien, zegt meer over de denkwijze van de vrouw dan over de man, die gewoon toegeeft dat hij zich ziek voelt. Ik vind dat iedereen wat liefdevolle zorg en begrip mag hebben als het niet lekker gaat. 

---

1. Heb jij ook wel eens ervaren dat iets wat niet zo bedoeld was, toch onverwacht pijnlijk was? 
2. Wat zijn jouw gedachten over de "zieke man als een extra kind" situatie?

[1] RDMagazine - editie 2