Als christelijke tradwife-accounts je onzeker maken

Word jij ook weleens moedeloos van die perfecte christelijke tradwife-accounts?

Van die rustige Instagram-accounts met vrouwen in lange rokken of jurken, een hoofddoekje, zelfgebakken brood, bloemen op het aanrecht, een baby in een draagdoek, en telkens diezelfde serene sfeer. Vaak met zachte muziek op de achtergrond. O ja — en kruiden, zeepjes, en selfies met bemoedigende teksten.

Onder de foto's staan bijbelteksten. Spreuken 31, Titus 2, soms een Psalm. Het huis wordt neergezet als een veilige haven. De vrouw als dienstbaar en zacht. Haar roeping? Haar man eren, het huishouden runnen, kinderen opvoeden in liefde.

In het begin vond ik het mooi. Rustgevend, zelfs. Maar iets liet me toch niet los.

Wat er wél is — en wat er niet is

Ik begon het te onderzoeken. En hoe meer ik las, hoe leger het voelde. Er stond veel over hoe een vrouw hóórt te zijn. Structuur. Zachtheid. Gehoorzaamheid. Een roeping. Het klonk allemaal heel vroom maar ik miste iets. 

Niet dat het on-Bijbels was — maar het voelde als een eenzijdige boodschap. Meer een vorm van moralisme dan geloofsleven. Woorden over vrouw-zijn, maar zonder het hart van het evangelie. Alsof vrouwelijkheid het doel is.

En dat raakte me. Omdat er wél over Jezus gesproken wordt, maar alleen als voorbeeld. Minder als Redder of  degene die ons draagt, vergeeft, helpt. Ons "Alles. 

De vrouw in het middelpunt

Ik bleef lezen: Nederlandse en Engelstalige accounts. Wat me opviel? Het draait in veel van die tradwife-accounts uiteindelijk toch vooral om de vrouw. Haar rust. Haar stijl. Haar stem. Haar huishouden. Haar houding. Haar denkwijze.

En dat is ironisch. Want deze beweging is vaak een reactie op het feminisme — dat óók de vrouw centraal zet. De één zegt: “Ik bepaal mijn plek.” De ander zegt: “Ik pas in het plaatje.” Maar in beide gevallen blijft de vrouw het middelpunt. Bij een christen zou er eigenlijk Iemand anders centraal moeten staan 

Ik ontdekte dus een heleboel en dat deel ik hieronder:

🧼 Glimlach en pastelkleuren met een harde kern

Achter de bescheiden kleding en vriendelijke teksten zit vaak een strak model. De vrouw hoort thuis te blijven. Haar man te dienen. Haar kinderen zelf op te voeden. Punt. Studeren, buitenshuis werken, zelfzorg of kinderopvang? Dat is dan 'minder bijbels' — of zelfs verkeerd.

✝️ Bijbelse woorden, maar toch niet helemaal

Woorden als “onderdanig”, “op je plek”, of “een vrouw naar Gods hart” klinken bekend. Ze staan zelfs in de Bijbel. Maar in veel van deze accounts lijkt het hart van het evangelie verschoven. Gehoorzaamheid wordt het doel, niet de vrucht.

Jezus wordt genoemd als inspiratiebron — zelden als Redder. Niet als Degene die jou vergeeft, verandert, opraapt. Niet als Degene die je bij je naam roept. Die met je meegaat als je tot geloof gekomen bent.

Er is weinig sprake van een levende relatie. Van een dagelijkse wandel met Hem. Alleen richtlijnen. Vorm. Ingekaderde vroomheid.

Het evangelie begint niet met: Doe je plicht.
Het begint met: Kom tot Mij

Gehoorzaamheid zonder relatie is vorm.
Maar gehoorzaamheid uit liefde is leven.

🖼️ Eenzijdige vrouwbeelden

De tradwife-versie van vrouw-zijn is smal. Jong, getrouwd, moeder, thuis, onderwerping, zelfvoorzienend. Haar hart klopt voor het huis, en voor de missie om dat huiselijk leven uit te dragen.

Maar waar is de ruimte voor anderen?
Voor alleenstaande vrouwen?
Voor vrouwen die rouwen, scheiden, worstelen?
Voor wie chronisch ziek is, of haar energie nodig heeft om simpelweg op te staan?

Jezus volgen gebeurt niet alleen in een opgeruimd huis. Niet alleen in lange jurken. Niet alleen met kinderen in zelfgenaaide kleertjes. Jezus ontmoette vrouwen op stoffige wegen, bij waterputten, in chaos en verdriet. Hij riep hen niet tot een rol — Hij riep hen tot Zichzelf.

Dat wil ik zeggen in deze blog. Bij Hem is ruimte. Voor vrouwen die thuis zijn. Voor vrouwen die buitenshuis werken. Voor wie rouwt. Voor wie struikelt. Voor wie zich klein voelt en niet in het plaatje past. 

👉 Mis jij dat ook zo bij die accounts?

Volg jij tradwives op insta? Of spreekt zo’n leven je juist aan? Vergeet dan dit niet: Jezus roept je niet tot een rol. Hij roept je tot Zichzelf. Niet tot een ideaalbeeld, maar tot een levend geloof. Met alles wat je bent. Wie je bent. En dat is genoeg. Omdat Hij genoeg is.

“Kom tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven; neem mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en je zult rust vinden voor je ziel; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.” Mat. 11:28-30

 

💬Wat kun je doen als tradwife-accounts je onzeker maken 

1. Zie de vrouw achter het account.
Ze doet óók haar best. Wat jij ziet, is een gestylede momentopname — geen compleet leven. Iedereen laat zijn mooiste kant zien. Probeer aardig te blijven, maar wees wel eerlijk.

2. Bid voor haar.
Ze heeft net als jij Gods genade nodig. Vraag of Jezus zichtbaar mag zijn in haar leven. Ook op haar Insta-account — in liefde, in waarheid, in echtheid.

3. Zeg wat het met je doet.
Durf een DM te sturen. Gewoon: “Ik merk dat dit me een beetje moedeloos maakt.” Niet als aanval, maar als mens. Door je kwetsbaarheid kan ruimte ontstaan voor echte verbinding.

4. Pauzeer het account.
Als je down wordt en denkt: “Moet ik dit ook allemaal doen om een goede vrouw te zijn?” — dan is het tijd om afstand te nemen. Je hoeft niet alles en iedereen te volgen. 

5. Kijk eerlijk naar je eigen account.
Niet: hoe netjes of mooi is het?
Maar: zien mensen iets van Gods liefde door jouw gewone, gebroken leven heen? Zien ze Jezus? Of alleen vorm?

PS: ik heb besloten om de christelijk "tradwive" accounts die ik als voorbeeld nam voor deze blog niet te delen. 

Na het verschijnen van deze blog kreeg ik een paar vragen: wie bedoel je precies met die “tradwife”-accounts? Geen zorgen — ik doel niet op iemand uit Nederland. Je hoeft je schort niet af te doen. 😉

Mijn opmerkingen gaan over Engelstalige Instagramprofielen, waar vrouw-zijn wordt teruggebracht tot een stijl, een sfeer of een perfect plaatje — zonder dat het Leven met Christus werkelijk centraal staat. En dát is waar mijn zorg ligt.

---

👖 Volgende keer: de grote broekenvraag. Mag het